Τέτοιου είδους νομικές ή άλλες εκκρεμότητες θα μπορούσαν να επιλυθούν κάλλιστα μέσα από τη νομοθετική συμπλήρωση του συμφώνου συμβιώσεως, όχι όμως μέσα από την αλλαγή του περιεχομένου της έννοιας οικογένεια τονίζει σε συνέντευξη του στον Alpha Radio ο βουλευτής της ΝΔ Ροδόπης Ευριπίδης Στυλιανίδης, απαντώντας σχετικά με το ζήτημα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών και της δυνατότητας υιοθεσίας και τεκνοθεσίας. Ο ίδιος ξεκαθάρισε πως το θέμα δε μπορεί να το βλέπουμε μέσα από την ακτιβιστική λογική των δικαιωματιστών, ούτε με την ακραία ψηφοθηρική λογική των λαϊκιστών ή των εξτρεμιστών και εξήγησε γιατί πιστεύει πως δεν παίρνει να διαταραχθεί ο πυρήνας της παραδοσιακής οικογένειας. ;
«Ήμουν πολύ καθαρός σε αυτό που είπα, πήρα θέση εναντίον της νομοθετικής πρωτοβουλίας και είπα ότι θα καταψηφίσω, δεν θα απέχω, και εξήγησα λοιπόν το εξής, ότι πρώτον δεν πρέπει να προσεγγίζουμε ένα αξιακό θέμα ούτε με την ακτιβιστική λογική των δικαιωματιστών, ούτε με την ακραία ψηφοθηρική λογική των λαϊκιστών ή των εξτρεμιστών. Θα πρέπει να το διευθετήσουμε με νηφαλιότητα, με ευθύνη και με προσήλωση ο καθένας στις αντιλήψεις που έχει και στις αξίες του. Δεν έχει νόημα να κάνουμε αντιπαραθέσεις και να μοιράζουμε την κοινωνία γύρω από αυτό. Εδώ βιώνουμε μία σύγκρουση ανάμεσα σε ένα ατομικό δικαίωμα, το οποίο είναι ο ελεύθερος σεξουαλικός προσανατολισμός και σε μία κοινωνική αξία, που ήταν δικαίωμα και μετεξελίχθηκε σε αξία που είναι η οικογένεια όπως ακριβώς προστατεύεται μαζί με τη μητρότητα από το Σύνταγμα στο άρθρο 21. Το πρώτο, δηλαδή ο σεξουαλικός προσανατολισμός ούτως ή άλλως και αυτό προστατεύεται στην Ελλάδα από το άρθρο 4 του Συντάγματος περί ισότητος, αλλά και από τα άρθρα 8 και 14 της ευρωπαϊκής σύμβασης δικαιωμάτων του ανθρώπου για το δικαίωμα έμφυλης επιλογής. Το οποίο έχει ενσωματωθεί στο ελληνικό δίκαιο και έχει υλοποιηθεί μέσα από το σύμφωνο συμβίωσης προκειμένου να επιλυθούν πρακτικά και νομικά ζητήματα ανθρώπων που είναι ομόφυλοι και ζουν μαζί».
«Η θέση η δική μου ήταν η εξής, ότι τέτοιου είδους νομικές ή άλλες εκκρεμότητες θα μπορούσαν να επιλυθούν κάλλιστα μέσα από τη νομοθετική συμπλήρωση του συμφώνου συμβιώσεως, όχι όμως μέσα από την αλλαγή του περιεχομένου της έννοιας οικογένεια. Εγώ δηλαδή με απλά λόγια πιστεύω στην παραδοσιακή οικογένεια που έχει μπαμπά και μαμά, διότι θεωρώ ότι αυτό του τύπου η οικογένεια άντεξε στις χιλιετηρίδες, αυτό του τύπου η οικογένεια διέσωσε αν θέλετε την κοινωνία σε δύσκολες εποχές, ιδιαίτερα την ελληνική και δεν αναφέρομαι μόνο στο ιστορικό μας παρελθόν την οθωμανική κατοχή ή πολέμους αλλά και προσφάτως στις δύο μεγάλες κρίσεις που έζησε η Ελλάδα, την οικονομική και την υγειονομική, η οικογένεια ήταν αυτή που άντεξε την ώρα που κατέρρεε το κοινωνικό κράτος. Υπο αυτή την έννοια την οικογένεια όπως την έχουμε γνωρίσει από τους γονείς μας και τους παππούδες μας και τις γιαγιάδες μας θα πρέπει να την διατηρήσουμε και να την προστατεύσουμε και να λύσουμε τα πρακτικά ζητήματα των άλλων».
«Να ξεκαθαρίζει τα ζητήματα τα νομικά και τα κοινωνικά του οικογενειακού δικαίου, γιατί το παιδί είναι κάτι το διαφορετικό. Σε όλες τις πολιτισμένες δημοκρατικές χώρες η επιλογή για τα ζητήματα αυτά πρέπει να είναι το συμφέρον του παιδιού, εάν λοιπόν θεσμοθετήσουμε το γάμο ομόφυλων ζευγαριών είμαι θέμα χρόνου να αποδεχτούμε και την τεκνοθεσία, διότι ακόμη και αν δε το κάνει ο νομοθέτης θα το κάνει μετά το ελληνικό δικαστήριο ή το ευρωπαϊκό δικαστήριο. Για αυτό το λόγο προσωπικά διαφωνώ στην έννοια του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών. Πιστεύω ότι το σύμφωνο συμβίωσης τους λύνει πρακτικά, οικογενειακά, κληρονομικά ή άλλα ζητήματα, δεν πρέπει όμως σε καμία περίπτωση να αλλάξουμε περιεχόμενο στην έννοια της παραδοσιακής οικογένειας όπως προβλέπεται από το σύνταγμα που έχει πατέρα και μητέρα».
«Όσον αφορά το παιδί τώρα, ατομικά κάποιος μπορεί να υιοθετήσει εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις του νόμου, ατομικά, ή η ετερόφυλη οικογένεια πάλι εφόσον συντρέχουν με αυστηρότητα συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Δεν μπορεί να υιοθετήσει το σχήμα ενός ομόφυλου ζευγαριού, για ποιο λόγο υποστηρίζω εγώ αυτή τη θέση, διότι πιστεύω ότι η οικογένεια δημιουργεί τα πρώτα πρότυπα και διαμορφώνει την συνείδηση. Γιατί τα παιδιά αυτά αποκτούν μια κρίση έμφυλης ταυτότητος γιατί δεν έχουν τα πρότυπα μπροστά τους αλλά και διάφορα ψυχολογικά τα οποία θα κουβαλούν σε ολόκληρη τη ζωή τους. Επομένως το συμφέρον του παιδιού είναι αυτό που θα κρίνει εάν θα επιτρέψουμε ή όχι ένα τέτοιο πρότυπο οικογένειας. Για μένα οικογένεια είναι πατέρας μητέρα με στόχο την τεκνοποιία και αν αυτό δεν επισυμβεί, την τεκνοθεσία ή την υιοθεσία, όχι όμως στα ομόφυλα ζευγάρια. Κατά μόνας υιοθεσία μπορεί να υπάρξει αλλά δεν του παράγεις το πρότυπο αυτό της οικογένειας το οποίο κατά τη γνώμη μου δεν είναι βοηθητικό για το παιδί».
«Υπάρχουν δύο τοποθετήσεις που είναι βαρύνουσας σημασίας η μία είναι του φιλόσοφου και στοχαστή του κ. Ράμφου η οποία δημοσιεύτηκε εδώ και δύο μέρες και παίρνει αυτή τη θέση ότι το παιδί πρέπει να έχει πατέρα και μάνα γιατί από κει ξεκινάει και η συντεταγμένη κοινωνία όπως λέει ο ίδιος, υπάρχει μία εξαιρετική επίσης τοποθέτηση που εξηγείται και θεολογικά και επιστημονικά από τον Μητροπολίτη Μεσογαίας και που πρόκειται περι πολύ δυνατής προσωπικότητος και εξηγεί και την διάσταση την επιστημονική και την διάσταση την θεολογική. Κατά τη γνώμη μου δε μπορούμε να πάμε κόντρα, κοιτάξτε και στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε ελευθεριότητα στα θέματα της ομοφυλοφιλίας. Έχετε δει κανένα κείμενο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας να μιλάει για ομόφυλα ζευγάρια δηλαδή για οικογένεια που αποτελείται από ομόφυλους; Αυτό ήταν μία επιλογή η οποία δεν ενοχοποιείται στην κοινωνική ζωή και την σεξουαλική ζωή κάποιου αλλά δεν βάζει ποτέ την θεά εστία, την δομή της οργανωμένης κοινωνίας πάνω σε ένα τέτοιο μοντέλο. Βεβαίως έχει το κάθε άτομο την ελευθερία να επιλέξει την σεξουαλική ζωή που θέλει να κάνει, κανείς όμως δεν έχει δικαίωμα να προσδιορίσει, να καθορίσει τη ζωή ενός νέου παιδιού το οποίο κατά τη γνώμη μου θέλει να βλέπει όλα τα πρότυπα γύρω του».
