Η επιλογή σπουδών και επαγγέλματος είναι από τις πιο σημαντικές αποφάσεις που καλούνται να πάρουν οι μαθητές/τριες για την πορεία και την εξέλιξή τους. Η αναζήτηση αυτή αρχίζει ήδη από την Α’ Λυκείου ώστε να καταλήξει στις Πανελλαδικές Εξετάσεις και την υποβολή του μηχανογραφικού δελτίου.
Ωστόσο, τις περισσότερες φορές η επιφανειακή ενημέρωση και οι διάσπαρτες πληροφορίες οδηγούν σε εσφαλμένες αντιλήψεις. Κατανοώντας τη σπουδαιότητα μια τέτοιας απόφασης και διαδικασίας, ο Σύνδεσμος Εκπαιδευτικών Φροντιστών Νομού Καβάλας διοργάνωσε ανοιχτή ημερίδα Επαγγελματικού Προσανατολισμού σε συνεργασία με τη διακεκριμένη και ηγετική – στον κλάδο της – επιστημονική ομάδα της EMPLOY EDU Σύμβουλοι Εκπαίδευσης & Σταδιοδρομίας. Ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο Δρ. Παππάς Παναγιώτης, Σύμβουλος Σταδιοδρομίας.
Στην ημερίδα αυτή, οι συμμετέχοντες/ουσες πληροφορήθηκαν μέσα από μια διαδραστική παρουσίαση για δεδομένα πού αφορούν:
-Tις άγνωστες ευκαιρίες που δημιουργεί η Τεχνητή Νοημοσύνη & τις Νέες Τεχνολογίες στους περισσοτέρους κλάδους
-Τις “κλασικές” σπουδές που οδηγούν σε καινοτόμες ειδικότητες
-Τα Άγνωστα Επαγγέλματα του Μέλλοντος
-Τις αλλαγές και παγίδες του Συστήματος Εισαγωγής στην Επιλογή Σπουδών
-Τη διεπιστημονικότητα των τμημάτων και τις μοναδικές ευκαιρίες που δημιουργεί
-Τους παράγοντες που συμβάλλουν για την Επιτυχία στις εξετάσεις
Για την ημερίδα αυτή που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 17 Φεβρουαρίου στην Καβάλα αλλά και εν γένει την σημερινή κατάσταση στον χώρο του επαγγελματικού προσανατολισμού μίλησε στον Alpha Radio ο πρόεδρος του Συνδέσμου Φροντιστών Εκπαιδευτικών Καβάλας, αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σπύρος Κετσετζής.
«Υπάρχουν μαθητές που το ψάχνουν και επιθυμούν να έχουν ενημέρωση για τον επαγγελματικό τους προσανατολισμό και υπάρχουν άλλοι που παρασύρονται από το τι τους λένε φίλοι ή γονείς, άλλοι που στρέφονται σε πιο πρακτικά επαγγέλματα για να έχουν άμεση αποκατάσταση, στην Ελλάδα ο επαγγελματικός προσανατολισμός τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί πάρα πολύ. Υπάρχουν σοβαρές εταιρίες που εργάζονται στο χώρο αυτό, υπάρχουν τα φροντιστήρια που είτε κατά μόνος είτε σε συλλόγους προσπαθούν να βοηθήσουν το παιδί να πάρει μία απόφαση, αλλά έχουμε και μια αγορά εργασίας που έχει μεταπτώσεις όλα αυτά τα χρόνια. Για παράδειγμα η πληροφορική αυτή την στιγμή, υπάρχει τεράστια ζήτηση για επιστήμονες αποφοίτους πληροφορικής, αποφοιτούν γύρω στις 5.000 με 6.000 από τα πανεπιστήμια και η αγορά ζητάει 15.000. Πολλές μεγάλες εταιρίες που δραστηριοποιούνται στον χώρο είναι προς άγραν υπαλλήλων για αυτή την δουλειά, και αναγκάζονται πολλές φορές να παίρνουν μαθηματικούς, φυσικούς κτλ. και να τους μετεκπαιδεύουν οι ίδιοι με σεμινάρια για να μπορούν να τους χρησιμοποιήσουν».
«Αυτό το φαινόμενο δημιουργεί μία ζήτηση τεράστια, αλλά αυτό δε σημαίνει για ένα παιδί γυμνασίου ότι σε 10-15 χρόνια που θα έχει τελειώσει με τις σπουδές και τα μεταπτυχιακά η αγορά θα είναι ακόμη εκεί γιατί στις εποχές που ζούμε είναι πολύ ευέλικτα τα πράγματα, ο άνθρωπος πρέπει να καταρτίζεται και να μετεκπαιδεύεται γιατί αλλάζουν τα πράγματα, μπορεί σήμερα να σχεδιάζεις ότι θα σπουδάσεις αυτό και όταν τελειώσεις το επάγγελμα αυτό να είναι σε πτώση. Για παράδειγμα κάποτε για λόγους συνταξιοδότησης των δασκάλων υπήρχε τεράστια ζήτηση για δασκάλους στα δημοτικά σχολεία, με αποτέλεσμα να φτάσει για να μπεις στην παιδαγωγική ακαδημία να χρειάζεσαι 18.000-19.000 μόρια, όσα δηλαδή χρειάζεται για να γίνεις γιατρός. Πάρα πολλοί μαθητές θεωρούσαν σίγουρη διέξοδο και γέμισαν τελικά οι θέσεις, περιορίστηκαν μετά οι προσλήψεις, κλείνανε σχολεία και τώρα μένουνε κάποιοι αδιόριστοι».
«Πρέπει να προσπαθήσουμε να δούμε τι θα υπάρχει σε ζήτηση στο μέλλον, μία ειλογή είναι να γίνεις γιατρός καθώς τα επαγγέλματα υγείας έχουν τεράστια ζήτηση και στον ιδιωτικό τομέα και στο δημόσιο και όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά ιδιαιτέρως στην Ευρώπη, ενώ άλλοι τομείς επιστημονικοί είναι σε καθίζηση. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να «διαβάσουμε» το μέλλον για να προσαρμόζουμε, και οι γονείς να βοηθούν τα παιδιά να προσαρμόζονται στις ανάγκες του ώστε να βρουν τι επάγγελμα του ταιριάζει να κάνει. Πρεπει οι γονείς να βοηθήσουν το παιδί να βρει αυτό που θέλει, γιατί διαφορετικά τα παιδιά μπαίνουν στις σχολές αλλά δεν τις τελειώνουν ποτέ, έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό μη επιτυχόντων παιδιών στο πανεπιστήμιο γιατί πολλά εξ αυτών είτε πηγαίνουν εξ ανάγκης, είτε γιατί τους πιέζαν οι γονείς, είτε γιατί για οικονομικούς λόγους παρέμεναν στο σπίτι τους και σε κάποια σχολή εκεί οπου τα παρατάνε και κάνουν κάτι άλλο. Πάνω από το 30% που πηγαίνουν στα ιδιωτικά ΙΕΚ, ήταν φοιτητές είτε απόφοιτοι είτε προπτυχιακοί, δηλαδή μπήκαν σε μια σχολή που δεν τους άρεσε και την παράτησαν και πήγανε στο ΙΕΚ».
