Η Ουκρανία κάθεται επάνω σε ένα… θησαυροφυλάκιο 10-12 τρις ευρώ το οποίο δεν μπορούμε να το παραδώσουμε στη Ρωσία και την Κίνα φέρεται να αποκάλυψε Αμερικανός γερουσιαστής σχετικά με την επιμονή των δυτικών για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Αυτό εξήγησε μεταξύ άλλων στον Alpha Radio ο συγγραφέας και αναλυτής Σάββας Καλεντερίδης, θέτοντας επι τάπητος όλα τα ανοιχτά μέτωπα του ρωσοουκρανικού πολέμου, την βιασύνη με την οποία διοργανώθηκε η διάσκεψη της Ελβετίας και τα φτωχά τελικά αποτελέσματα που παρήγαγε.
«Σε σχέση με την διεθνή διάσκεψη της Ελβετίας ως σύλληψη ήταν μία θαυμάσια ιδέα και το σκεπτικό ήταν ότι η Ουκρανία με την υποστήριξη των ΗΠΑ και της δύσης θα είχε ως όχημα φέρει ηγέτες και υψηλόβαθμους αξιωματούχους 120-130 χωρών στην Ελβετία να υπογράψουν ένα κείμενο το οποίοστη συνέχεια θα ήταν ένα ισχυρό χαρτί στα χέρια της Ουκρανίας για να ακολουθήσει δεύτερη σύνοδος με την συμμετοχή και της Ρωσίας και η Ρωσία θα είχε να διαχειριστεί όχι την Ουκρανία αλλά θα έχει να διαχειριστεί την απόφαση 120 χωρών. Έτσι ήταν το σχέδιο, αλλά αυτό δεν αυτό δεν λειτούργησε για συγκεκριμένους λόγους, πρώτον η Ελβετία παρότι δέχτηκε να διοργανώσει αυτή την διάσκεψη έπαιζε το παιχνίδι μία στο καρφί και μία στο πέταλο. Και στη διάρκεια της διάσκεψης των είσαι την ανάγκη συμμετοχή της Ρωσίας, επίσης ένα άλλο θέμα που ήταν λάθος χειρισμός από πλευράς Ουκρανίας ήταν ότι πίεσε χώρες που προφανώς είναι υπέρ της Ρωσίας να συμμετέχουν στη διήμερη αυτή διάσκεψη χωρίς να έχει εξασφαλίσει μέσω των διαβουλεύσεων ότι θα υπογράψουν το κείμενο, ότι θα είναι θετικές προς το τελικό κείμενο».
«Ένας άλλος αρνητικός παράγοντας ήταν ότι η κατάσταση στο πεδίο των μαχών ήταν εις βάρος της Ουκρανίας. Όταν η κατάσταση είναι εις βάρος σου δεν μπορείς να επιβάλεις όρους, θα τους επιβάλει αυτός που νικάει στα πεδία των μαχών. Έτσι φτάσαμε να συμμετέχουν τελικώς 92 χώρες αντί για 120 που γραφόταν ότι θα συμμετείχαν, και 8 διεθνείς οργανισμοί και 16 χώρες και οργανισμοί δεν υπέγραψαν το κοινό ανακοινωθέν και η διάσκεψη τελείωσε γρηγορότερα απ’ ότι είχε σχεδιαστεί. Δεν μπορούμε να πούμε για πλήρη αποτυχία, ήταν μία επιτυχία ούτως ή άλλως να φέρεις ηγέτες 57 χωρών δίπλα σου, ήταν μία επιτυχία αλλά αν το ποσοτικοποιήσουμε είναι το 60% του στόχου. Δεν είναι μόνο αυτό, ήδη είχαμε χθες τον εκπρόσωπο του υπουργείου Εξωτερικών της συνομοσπονδίας της Ελβετίας να λέει ότι πρέπει να πάμε στο επόμενο βήμα, πιθανότατα θα ακολουθήσει δεύτερη διεθνής σύνοδος με την συμμετοχή της Ρωσίας και θα γίνει στην Σαουδική Αραβία η οποία είναι μέλος των BRICS και διάκειται ευμενώς προς την Ρωσία.
«Ήταν προφανές ότι δεν θα υπέγραφαν χώρες που ήταν κοντά στην Ρωσία, ήταν λάθος διπλωματικό, στην αγωνία τους να φέρουν πολλές χώρες, τορπίλισαν στην ουσία την προσπάθεια, δηλαδή θα ήταν καλύτερα να είναι 80 οι χώρες και να το υπογράψουν όλοι, παρά να είναι 92 που δεν το υπέγραψαν. Καταλαβαίνετε ότι υπάρχει και η έπαρση της υποστήριξης από τις ΗΠΑ και νομίζουν οι Ουκρανοί ότι μπορούν να τα κάνουν όλα, τελικά δεν μπορούν να τα κάνουν όλα και κυρίως δεν μπορούν να τα κάνω και σωστά όπως αποδείχτηκε στην Ελβετία. Η υπόθεση πόλεμος στην Ουκρανία είναι πολυδιάστατη υπόθεση, έχει πολλές πτυχές, θα καλούσε τους ακροάτες να αναζητήσουν μία συνέντευξη που έδωσε στο CBS ο Λιντσει Γκράχαμ, Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής ο οποίος μας αποκαλύπτει μία πτυχή με βάση την οποία η Ουκρανία κάθεται πάνω σε ένα θησαυροφυλάκιο 10 έως 12 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, εννοεί μεταλλεύματα και υδρογονάνθρακες και αυτά δεν έχουμε την πολυτέλεια λέει να τα χαρίσουμε στη Ρωσία και στην Κίνα και αυτός είναι ένας από τους παράγοντες που μας δείχνουν και την επιμονή των ΗΠΑ να εμπλέκεται στον πόλεμο αυτό με κίνδυνο να διολισθήσουμε σε ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα. Ο γερουσιαστής δεν τα έβγαλε αυτά από το κεφάλι του, αυτά είναι διαπιστώσεις των ΗΠΑ, αυτή τη διάσταση την ενισχύει η παρουσία του υιού Μπάιντεν στο Δ.Σ. μίας ενεργειακής εταιρείας από το 2014 ακόμη. Που σημαίνει ότι υπάρχει ζήτημα με τον πλούτο της Ουκρανίας που δε διεκδικούν μόνον οι δυτικοί, αλλά τον διεκδικεί και η Ρωσία φυσικά».
«Η Ρωσία επικαλείται την παρουσία των Ρώσων Ουκρανών πολιτών, Ρώσων στην εθνικότητα που κατοικούν στις ανατολικες περιοχές, άρα το τερπνόν μετά του ωφελίμου, δηλαδή και η Ρωσία διεκδικεί μερίδιο από τα 10-12 τρισεκατομμύρια. Αν το γνωρίζουν αυτό οι ΗΠΑ, σκεφτείτε πόσο περισσότερες και ακριβείς πληροφορίες έχει η Μόσχα η οποία μέχρι πριν από 30τόσα χρόνια ήταν η κυρίαρχος και στην Ουκρανία μέσω της Σοβιετικής Ένωσης. Υπάρχουν όμως και άλλες πτυχές, ποιος θα ασκεί γεωπολιτική επιρροή και σε άλλες χώρες, επικαλούνται ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια να χαθεί αυτός ο πόλεμος γιατί αν χαθεί θα έρθει η σειρά των Βαλτικών χωρών και της Πολωνίας και της Γερμανίας. Κατά την άποψή μου τον 21ο αιώνα όποια χώρα επιχείρησε να κυριεύσει στρατιωτικά έδαφος και χώρα που ο πληθυσμός δεν διάκειται ευμενώς, δεν το θέλει δηλαδή ο πληθυσμός αυτή έχει οδηγηθεί σε αποτυχία γιαυτό θεωρώ ότι αυτή η επίκληση της ρωσικής απειλής γίνεται για άλλους λόγους, για τον εξοπλισμό της Ευρώπης και για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των πολεμικών βιομηχανιών. Εάν όντως τακτοποιηθεί σε εισαγωγικά το θέμα της Ουκρανίας, στη συνέχεια πιστεύω ότι η Ρωσία όχι με στρατιωτική απειλή αλλά με άλλους όρους θα επιχειρήσει να αυξήσει την επιρροή δηλαδή κυρίως τη Λετονία και στην Εσθονία όπου υπάρχουν ρωσικές μειονότητες περίπου στο 20 με 30% του συνόλου του πληθυσμού αυτών των μικρών χωρών. Αυτός ο κίνδυνος υπάρχει και για αυτό θέλουν να οδηγήσουν την Ρωσία σε μία ήττα».
