Μία εμπειρία ζωής βίωσαν δύο στελέχη του δήμου Καβάλας που βρέθηκαν για 4 ημέρες στη Χιροσίμα της Ιαπωνίας, εκπροσωπώντας την Ελλάδα σε ένα συνέδριο με διοργανωτή την Παγκόσμια Τράπεζα για την διαχείριση κρίσεων στις μεγάλες πόλεις. Εκεί λοιπόν, μαζί με τον προϊστάμενο του τμήματος Προγραμματισμού Παπαδόπουλο Χαράλαμπο, βρέθηκε και ο αντιδημαρχος Απόστολος Μουμτσάκης ο οποίος μοιράστηκε στον Alpha Radio τις εμπειρίες του και όσα είδε.
«Βρεθήκαμε στην Ιαπωνία, ως αιρετός εγώ και σαν υπηρεσιακός παράγοντας ο κ. Παπαδόπουλος Χαράλαμπος ο οποίος είναι προϊστάμενος του τμήματος Προγραμματισμού, βρεθήκαμε για 4 ημέρες στη Χιροσίμα, αν και το ταξίδι ήταν 8 ημερών, θέλαμε 2 μέρες να πάμε και άλλο τόσο να γυρίσουμε! Όλα ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 2023 όταν επισκέφτηκαν την πόλη μας στελέχη της παγκόσμιας Τράπεζας, το τμήμα Προγραμματισμού συμμετείχε σε ένα πρόγραμμα «τεχνική βοήθεια για την βιώσιμη αστική ανάπτυξη στην Ελλάδα», η Παγκόσμια Τράπεζα ήταν ο βασικός χρηματοδότης του έργου, ήταν τέσσερις πόλεις ελληνικές που συμμετείχαν σε αυτό το έργο, η Καβάλα, η Καλαμάτα, το Ηράκλειο και η Λάρισα όταν ήρθαν στην Καβάλα ήταν παράλληλα και το τι κάνουμε στο πλαίσιο της ιδέας της έξυπνης πόλης, δηλαδή πως να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής των κατοίκων μας αξιοποιώντας τη ψηφιακή τεχνολογία».
«Τους άρεσαν όλα αυτά, πήραμε υψηλή βαθμολογία, μας ξεχωρισαν από τις άλλες ελληνικές πόλεις και ζήτησαν τώρα που γίνονταν αυτό το συνέδριο στην Χιροσίμα να εκπροσωπήσουμε την πόλη μας, να εκπροσωπήσουν την Ελλάδα, γιατί από την Ελλάδα υπήρχαμε μόνο εμείς οι δύο. Συμμετείχαν από τη Ρουμανία, την Πολωνία, την Κροατία, Ουκρανία, Κόσοβο, Δημοκρατία της Κιργιζίας και το Αζερμπαιτζάν. Το θέμα της συνάντησης ήταν οι μεγάλες αστικές πόλεις και η αντιμετώπιση ξαφνικών κρίσεων. Εμείς σαν κρίση παρουσιάσαμε τους μετανάστες και τους πρόσφυγες και το πως εμφανίστηκαν στην πόλη μας, πως διαχειριστήκαμε αυτή την κρίση και σήμερα τι κάνουμε με αυτή την κρίση. Κάποιοι άλλοι μίλησαν για καταστροφή της πόλης τους και την αναγέννηση της από το μηδέν λόγω πολέμου ή λόγω σεισμού. Η Χιροσίμα η ίδια μας παρουσίασε το project της πως από την καταστροφή έφτασε πάλι να ξαναγεννηθεί η πόλη, ξέρουμε για την ατομική βόμβα όπου την κατέστρεψε, τότε αριθμούσε περίπου 350.000 κατοίκους, πολλοί εξ αυτών σκοτώθηκαν με την βόμβα, είχαν τεράστια προβλήματα με την ραδιενέργεια και σήμερα έφτασε να είναι μία πόλη γύρω στο 1.2 εκ. κάτοικοι και να δουλεύουν όλα ρολόι».
«Τι καταφέραμε λοιπόν, να έχουμε καλές θετικές πρακτικές αντιμετώπισης διαφόρων κρίσεων και αν κάποιο ω μη γένοιτο συμβεί στην πόλη μας να μπορέσουμε να το έχουμε σαν ένα μπούσουλα για να μπορέσουμε να δώσουμε λύσεις, σε άσχημα σενάρια. Σε άλλους έχουν συμβεί, κάποιοι έκαναν λάθη, κάποιοι έκανα κάποια σωστά, θα κρατήσουμε λοιπόν τα σωστά και να μπορέσουμε να δώσουμε γρήγορα λύσεις. Έγιναν επαφές με αξιωματούχους της Παγκόσμιας Τράπεζας. Είχα την τιμή για 10 λεπτά να συζητήσω με τον δήμαρχο της Χιροσίμα του παρουσίασα λίγα πράγματα για την πόλη μας και τον κάλεσα μάλιστα να επισκεφθεί την πόλη μας. Από την Ελλάδα γνώριζε μόνο την Αθήνα, αλλά το κυριότερο ήταν το σοκ για εμάς, δηλαδή ένα κράτος που σέβεται τον πολίτη, ο πολίτης ανταποδίδει αυτό τον σεβασμό, εμπιστεύεται πλήρως το κράτος του, ότι πει το κράτος είναι σεβαστό και δεν υπάρχουν αντιρρήσεις, όλα είναι τυποποιημένα, οι ουρές στους δρόμους, το στήσιμο μέσα στα ασανσέρ, δεν υπάρχει κάτι που να μην το έχουν προβλέψει από την αρχή. Καθαριότητα μέσα στην πόλη, ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα, μου έκανε μεγάλη εντύπωση ότι μετά τις 11 το βράδυ δε κυκλοφορεί κανένας στους δρόμους. Δεν κυκλοφορούσαν μετά τις 11:00 γιατί από τις 7:30-8:00 το πρωί ξεκινούσε η δουλειά τους, τα μαγαζιά λειτουργούσαν 10 με 8 το απόγευμα, παντού πολυόροφες πολυκατοικίες, το ξενοδοχείο που μέναμε ήταν στον 22ο όροφο. Καθαρά παντού, ούτε μία γόπα στο δρομο, μπορεί να περπατούσαν πάρα πολλά άτομα δίπλα σου δεν ακουγόταν φωνές, δεν ακουγόταν τίποτα, είναι πολιτισμικό σοκ αυτό που έπαθα. Είδα να διορθώνουν έναν δρόμο, ξεκινούσαν το βράδυ και το πρωί τον είχαν ασφαλτοστρώσει, όλη τη νύχτα για να μη κλείνουν το δρόμο, με φωτεινή σήμανση ακόμη και επάνω στα γιλέκα τους. Εντελώς διαφορετική νοοτροπία, διαφορετικός τρόπος ζωής, μία μίξη παραδοσιακής και σύγχρονης κουλτούρας. Εκείνο που με έκανε μεγάλη εντύπωση είναι ο σεβασμός προς τον άγνωστο Έλληνα, εμάς που πήγαμε, με το χαμόγελο να μας βοηθήσουν, αν και είχαμε ένα πρόβλημα, κανένας δεν ήξερε αγγλικά».
