Αυτό που χρειάζεται είναι ένα πρόσωπο που θα έχει την ευρύτερη δυνατή αποδοχή και δυστυχώς τέτοια αποδοχή δεν έχουν οι σημερινοί ηγέτες των δύο κομμάτων είπε ο καθηγητής συνταγματικού δικαίου Γιώργος Σωτηρέλης που είναι μεταξύ των 4 πανεπιστημιακών που υπογράφουν την επιστολή για την σύμπραξη της προοδευτικής παράταξης. Ο ίδιος δε εξήγησε πως θα πρέπει να αναζητηθεί με πολύ προσοχή το πρόσωπο που να έχει χαρακτηριστικά υποψήφιου πρωθυπουργού, όχι υποψήφιου ηγέτη κόμματος.
«Δεν είναι θέμα μόνο του πως αντιδρά η διανόηση, είναι και το τι πέρασμα βρίσκει στα μέσα για να αντιδρά. Να σας πω ότι υπήρχαν την περίοδο του σκανδάλου των υποκλοπών τεράστιες αντιδράσεις από το χώρο της διανόησης από τις οποίες ελάχιστες περνούσαν στα καθεστωτικά μέσα. Αυτό που κάναμε εμείς οι τέσσερις οι οποίοι είμαστε μία ομάδα πανεπιστημιακών που ανταλλάσσουμε κατά καιρούς απόψεις, έχουμε διαφορετικές ιδεολογικοπολιτικές καταβολές, είμαστε στον προοδευτικό χώρο με διαφορετικές αποχρώσεις και έχουμε μία αγωνία γενικότερα για το χώρο και αυτή την αγωνία την είδαμε να εκδηλώνεται πάρα πολύ έντονα από πάρα πολλούς πολίτες το τελευταίο διάστημα μετά τις εκλογές. Διότι παρά το ότι την μεγαλύτερη ήττα την υπέστη η κυβερνώσα παράταξη, η οποία κλυδωνίζεται γιατί έχει δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στη χώρα και αυτή τη στιγμή επιβιώνει ακριβώς επειδή δεν υπάρχει ισχυρή αντιπολίτευση, στα κόμματα της αντιπολίτευσης επαναλαμβάνεται το ίδιο σκηνικό που έχει και πολιτική και συνταγματική σημασία».
«Πολιτική σημασία διότι δεν υπάρχει ένα αντίπαλο δέος πειστικό απέναντι στο σημερινό καθεστώς ενώ από την άλλη μεριά και συνταγματικά δεν υπάρχει μία ισορροπία στην λειτουργία του πολιτεύματος γιατί δε μπορούν να βρουν οι πολίτες μία πειστική εναλλακτική λύση στο πεδίο της αξιωματικής αντιπολίτευση. Έτσι αποφασίσαμε να απευθύνουμε αυτή την έκκληση και στα κόμματα του χώρου, και στις πολιτικές δυνάμεις τις ευρύτερες του χώρου και στους ανένταχτους που είναι πλέον πάρα πολλοί. Ζητούμε κάτι αυτονόητο, στις διαδικασίες των κομμάτων τους ή ακόμη και για αλλαγές αρχηγών ας λάβουν υπόψη τους ότι από μόνα τους ότι το καθένα χωριστά δεν αρκεί για να αποτελέσει αντίπαλο δέος. Άρα πρέπει οπωσδήποτε να προσανατολιστούν στη λογική συγκρότησης μιας ενιαίας εκλογικής παράταξης, προσέξτε χωρίς να καταργηθεί η αυτυνομία των χώρων, η οποία όμως δεν θα ξεκινήσει βάζοντας πάλι το κάρο μπροστά από το άλογο, δηλαδή ψάχνοντας για πρόσωπο, αλλά θα ξεκινήσει με την αναζήτηση μιας κοινής προγραμματικής βάσης στην οποία μπορεί να μετάσχει ό,τι καλύτερο υπάρχει στον χώρο από την άποψη των διανοουμένων, των πολιτικών κτλ. και αφού υπάρξει ένα ολοκληρωμένο πειστικό πρόγραμμα στο οποίο θα συμφωνηθούν, τότε να αναζητηθεί και ένα πρόσωπο το οποίο θα είναι υποψήφιος πρωθυπουργός, θα έχει τα χαρακτηριστικά υποψήφιου πρωθυπουργού, όχι ηγέτη παράταξης».
«Μιλάμε για κάτι που ισχύει σε αρκετές χώρες της Ευρώπης, ιδίως στη Γερμανία όπου υπάρχουν κόμματα στα οποία άλλος είναι ο πρόεδρος όπως το SPD και άλλος είναι υποψήφιος πρωθυπουργός. Ας μείνουν ή αν θέλουν ας αντικατασταθούν οι πρόεδροι στα κόμματα αυτά, αλλά ας υπερβούν την εσωστρέφεια τους βέβαια και τον τρόπο με τον οποίο γίνονται οι αντιδικίες, και να βρεθεί ένα πρόσωπο ευρύτερης δυνατής κοινής αποδοχής από όλο τον χώρο. Θέματα συνταγματικά εκεί που υπάρχουν τα έχουμε επισημάνει οι δύο από τους τέσσερις που υπογράφουμε εγώ και ο κ. Κοντιάδης, όπως για παράδειγμα για το θέμα των υποκλοπών που εκεί πραγματικά υπήρχε θέμα συνταγματικό και μάλιστα καραμπινάτο και στο θέμα των Τεμπών υπάρχει ζήτημα με το κράτος δικαίου. Στο θέμα της διαπλοκής προφανώς υπάρχει ένα ζήτημα αλλά είναι πιο πολύ ζήτημα πολιτικό, αντίθετα το θέμα της πολυφωνίας δεν είναι μόνο πολιτικό είναι και συνταγματικό, διότι παραβιάζεται ιδίως ως προς τα τηλεοπτικά μέσα συγκεκριμένες συνταγματικές αρχές. Στην όλη συζήτηση υπήρξε ένα φαινόμενο που θα το λεγα συνταγματικό λαϊκισμό, δηλαδή πολλές πολιτικές δυνάμεις θέλοντας να τονίσουν τη διαφωνία τους με ένα μέτρο, στα μνημόνια π.χ. τελείωναν πάντα λέγοντας και είναι και αντισυνταγματικό. Δεν είναι έτσι, υπάρχουν πολλά πράγματα με τα οποία μπορεί να διαφωνούμε πολιτικά αλλά να είναι συνταγματικά, εμείς ως καθηγητές συνταγματικού δικαίου οφείλουμε να εντοπίζουμε την αντισυνταγματικότητα εκεί που υπάρχει και όχι κάνοντας συνταγματικό λαϊκισμό. Η ουσία είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση βαρύνεται με πολλά αμαρτήματα, το ζήτημα είναι ότι απέναντι σε μία τέτοια κυβέρνηση που είναι πολύ κακή, η αντιπολίτευση αντί να συγκροτεί ένα ενιαίο μέτωπο για να την αντιμετωπίσει και να την ανατρέψει, αναλώνεται και εσωστρέφεια και σε συγκρούσεις εσωτερικές».
«Θέλουμε να προτείνουμε ένα μπάι πας, δε ξέρουμε τι κάνετε στα κόμματα σας αλλά ο πολύς κόσμος του προοδευτικού χώρου, θέλει ένα αντίπαλο δέος, μία πειστική εναλλακτική λύση. Να καταλήξουν σε ένα κοινό σχέδιο όλες οι δυνάμεις του προοδευτικού χώρου και δεν εννοούμε μόνο το ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και άλλες δυνάμεις που μπορούν να μετάσχουν σε μία τέτοια πρωτοβουλία, όπως η Νέα Αριστερά, οι Οικολόγοι, άλλες κινήσεις, οι ανένταχτοι κτλ. Η Πλεύση Ελευθερίας κατά τη γνώμη μου δε μπορεί να μετάσχει γιατί είναι ένα προσωποπαγές κόμμα, ενώ το ΚΚΕ αυτοεξαιρείται από μόνο του παρέχοντας σπουδαία υπηρεσία στη Νέα Δημοκρατία διότι έτσι ουσιαστικά αδρανοποιεί ένα πολύ μεγάλο ποσοστό από την προοπτική μιας εναλλακτικής προοδευτικής κυβέρνησης. Εμείς δεν λέμε να γίνουν εκλογές για να αναδειχτεί ηγέτης παράταξης το τονίζω αυτό, γιατί άκουσα κάτι να γίνουνε εκλογές και εγώ θα είμαι υποψήφιος είπε ο κ. Κασσελάκης, δεν μιλάμε για αυτό, αυτό μπορεί να προκύψει πολύ αργότερα. Αυτό που χρειάζεται είναι ένα πρόσωπα που θα έχει την ευρύτερη δυνατή αποδοχή και δυστυχώς τέτοια αποδοχή δεν έχουν ούτε οι σημερινοί ηγέτες των δύο κομμάτων ούτε άλλα πρόσωπα που ακούγονται. Θα πρέπει να αναζητηθεί με πολύ προσοχή το πρόσωπο που να έχει χαρακτηριστικά υποψήφιου πρωθυπουργού, όχι υποψήφιου ηγέτη».
