Ο Τραμπ και ο Ερντογάν βλέπουν την Ελλάδα σαν Ιφιγένεια στις σχέσεις ΗΠΑ – Τουρκίας επεσήμανε ο Σταύρος Καλεντερίδης για την περίπτωση εκλογής του ηγέτη των Ρεπουμπλικανών στις ΗΠΑ. Ο κ. Καλεντερίδης ανέλυσε το διεθνές γεωστρατηγικό σκηνικό, την στάση που κρατούν τα δύο κόμματα στους πολέμους και κυρίως απέναντι στην Ευρώπη ενώ αναφέρθηκε ιδιαίτερα και στο δίλλημα που ίσως προκύψει για τον Τραμπ ο οποίος διατηρεί στενή φιλία και υποστήριξη τόσο για την Τουρκία του Ερντογάν όσο και για το Ισραήλ του Νετανιάχου.
«Είχα την τύχη και την εμπειρία να δουλέψω στις αμερικανικές εκλογές, συνεχίζω να τις παρακολουθώ και να αρθρογραφώ για αυτά τα θέματα. Στα εξωτερικά ζητήματα παρατηρούμε τις ουσιαστικές διαφορές των δύο κομμάτων, κυρίως αυτή τη στιγμή για να αναλύσουμε τα δύο κόμματα ως έχουν πρέπει να εξετάσουμε ουσιαστικά ποιους στηρίζουν, ποιους θεωρούν μεγαλύτερες απειλές για τις ΗΠΑ ή μεγαλύτερους αντιπάλους. Βλέπουμε για παράδειγμα κατά μέτωπο επίθεση των Δημοκρατικών εναντίον της Ρωσίας ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι θέλουν να υπάρξει μία συνεννόηση με τη Ρώσους για να αντιμετωπίσουν τους Κινέζους ως μείζονα απειλή και υπάρχουν και άλλες διαφορές όσον αφορά το αποτύπωμα των Αμερικανών στη Μέση Ανατολή, στον ειρηνικό ωκεανό κτλ. Και στις δύο περιπτώσεις οι ομοιότητες είναι πως πράγματι θέλουν να συνεχίσουν αυτό το μονοπολικό σύστημα το οποίο λέμε, πολεμούν και μοχθούν και τα δύο κόμματα για την επιβίωση αυτού του μοντέλου που κακά τα ψέματα δε μπορεί να συνεχιστεί παγκοσμίως. Βλέπουμε τον παγκόσμιο νότο και την ανατολή να αντιτάσσουν ουσιαστικά ένα αντίπαλο δέος στην παντοδυναμία των ΗΠΑ, το βαθύ κράτος των ΗΠΑ προσφέρει αυτή την συνέχεια στην εξωτερική πολιτική των Αμερικάνων η οποία προωθεί αυτήν την ηγεμονία τους».
«Σε ότι αφορά την Ευρώπη ουσιαστικά αυτή η ευημερία την οποία απολαμβάναμε σε ένα μεγάλο βαθμό μεταπολεμικά βασιζότανε στην υποταγή αν θέλετε των πολιτικοστρατιωτικών ελίτ της Ευρώπης στις αντίστοιχες αμερικανικές. Η Ευρώπη τέθηκε κάτω από την πολιτικοστρατιωτική ομπρέλα και ηγεσία των Αμερικανών και σε αυτό το πλαίσιο μπόρεσε η Ευρώπη να επενδύσει στην υγεία, στην εκπαίδευση και έτσι υπήρχε αυτή η άνθηση αλλά ξαναλέω με γνώμονα αυτή την πολιτικοστρατιωτική μας -όλων των Ευρωπαίων- στους Αμερικανούς. Ακούσαμε κάποιες παραφωνίες στην πρώτη θητεία του Τραμπ όσον αφορά αυτό το μοντέλο, το κατά πόσο είναι βιώσιμο ο Αμερικανός να πληρώνει την άμυνα των Ευρωπαίων και οι Ευρωπαίοι να είναι προτεκτοράτο των ΗΠΑ. Ουσιαστικά αυτό που ήθελε ο Τραμπ ήταν να παραμείνουμε προτεκτοράτο αλλά να πληρώνουμε εμείς την άμυνα μας. Μένει να δούμε πόσο θα επιμείνει σε αυτή την τακτική ο Τραμπ αν εκλεγεί ξανά. Εδώ μπορούμε να βρούμε την πρώτη θετική αν θέλετε μελλοντική εξέλιξη και ευκαιρία για την ελληνική διπλωματία, αν πράγματι δούμε εκλογή του Τραμπ και συνεχίσει πάλι να υπονομεύει τη ΝΑΤΟική συμμαχία σε ρυθμούς που θα ανάγκαζαν αν θέλετε ευρωπαϊκές δυνάμεις όπως η Γαλλία να αναζητήσουνε μία ευρωπαϊκή πλέον αμυντική κοινή πολιτική και όχι βορειοατλαντική, αυτό θα ήταν μια εξαιρετική πιθανότητα και εξέλιξη διότι εκεί η Ελλάδα θα μπορούσε να ενισχύσει αυτές τις διπλωματικές πρωτοβουλίες και αν δούμε τον Τραμπ να γυρνάει την πλάτη στο ΝΑΤΟ και στην Ευρώπη να προωθούσαμε πράγματι ευρωπαϊκές αμυντικές δομές στις οποίες θα ήταν μέσα η Κύπρος αλλά δεν θα ήτανε μέσα η Τουρκία. Θα ήταν πάρα πολύ θετική εξέλιξη, εδώ ξαναλέω η Ελλάδα έχει ευκαιρία να πιέσει, αν δει ότι εκλέγεται ο Τραμπ και τους ξινίζει το ΝΑΤΟ, να προτείνει η Ελλάδα ευρωπαϊκές άμυνες με την Τουρκία απέξω».
«Η συνθήκη της Λισσαβόνας προβλέπει κοινή αμυντική πολιτική στην Ευρώπη για αυτό και υπάρχουν διάφορες προτάσεις κατά καιρούς και για ευρωστρατό, άνθρωποι που οδήγησαν την Ευρώπη σε αυτό το χαμηλό επίπεδο όπως η Μέρκελ, διαφωνούσαν διαχρονικά και λέγανε υπάρχει το ΝΑΤΟ και άρα υπερκαλύπτονται αυτά τα ευρωπαϊκά αμυντικά τα οποία αναφέρονται στις συνθήκες και προέβαλαν τη ΝΑΤΟική προσέγγιση. Αν όμως δε μπορέσουμε να ακολουθήσουμε το γαϊτανάκι και στα εξοπλιστικά, γιατί ήταν άλλη κατάσταση όταν πριν 8 χρόνια που ο Τραμπ έλεγε θέλω να δίνετε περισσότερα λεφτά στις δαπάνες σας, η Ευρώπη μπορούσε. Τώρα μετά το Ουκρανικό η Ευρώπη δεν μπορεί, βλέπετε τι γίνεται στη Γερμανία. Αν λοιπόν η Ευρώπη δεν μπορεί, δε θα αποκοπεί ο ομφάλιος λώρος από τις ΗΠΑ αλλά μπορούν παράλληλα να δημιουργηθούν δομές, με χώρες όπως η Γαλλία που τις θέλει και η Ελλάδα πρέπει να πιέσει να υπάρξουν. Μπορούμε να τις κλιμακώσουμε αυτές αν συνεχίσουν οι παραφωνίες από την Ουάσινγκτον και η Τουρκία θα χτυπάει την πόρτα και δε θα μπορεί να μπει εκτός και αν βρεθούν Έλληνες υπουργοί Εξωτερικών που θα ανοίξουν την κερκόπορτα στους Τούρκους».
«Το ένα σενάριο, θετικό κατ’ εμέ είναι όπως είπαμε η δημιουργία παράλληλων αμυντικών δομών με μπροστάρη την χώρα μας, σε περίπτωση εκλογής του Τραμπ, ένα άλλο σενάριο είναι αυτό του μεγάλου Κουρδιστάν, το οποίο το επιθυμούν οι Ισραηλινοί, τον διαμελισμό και τεμαχισμό του Ιράν και της Τουρκίας το οποίο τον τρέμουν και βλέπουμε τον Ερντογάν να θέλει να τα βρει με το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα των Κούρδων. Σε αυτό σενάριο επειδή ο Τραμπ είναι υποστηρικτής των σιωνιστών στο Τελ Αβίβ θα το στήριζε πλήρως ο Τραμπ, είναι προσωπικός φίλος του Ερντογάν και αυτό είναι επισφαλές για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις αλλά είναι ακόμη πιο θερμός φίλος με το Νετανιάχου. Σε αυτό το σενάριο διαμελισμού της Τουρκίας θα ήταν προφανώς προς όφελος του ελληνισμού, η Ελλάδα θα έπρεπε και μόνη της να προσπαθεί αυτό το σενάριο, να διαμελισθει το φασιστικό μόρφωμα της Άγκυρας αλλά είναι ένα σχέδιο το οποίο δε ξέρω αν θα προλάβει σε 4 χρόνια να το υλοποιήσει το Ισραήλ με τον Τραμπ. Τα αρνητικά τα γνωρίζετε, είναι φίλος του Ερντογάν ο Τραμπ, έχει προσφέρει όχι απλά προστασία αλλά και κάλυψη στην Τουρκία με το σκάνδαλο της Χαλκ Μπανκ και του Ιράν, μετά με το θέμα των Κούρδων όπου πρόδωσε ο Τραμπ τους Κούρδους της Συρίας και έδωσε το πράσινο φως να εισβάλλουν οι Τούρκοι στην Συρία και να καταλάβουν περιοχές. Επίσης ο Μενέντεζ τότε μεσουρανούσε στην επιτροπή διεθνών σχέσεων της Τουρκίας, επέβαλε κυρώσεις στους Τούρκους που αγόρασαν τα s400 και τους προστάτεψε ο Τραμπ, μόνο φέσι που δε φόρεσε για να στηρίξει τον φίλο του, επιλέγοντας από τις κυρώσεις τις λιγότερο επώδυνες. Τραμπ και Ερντογάν βλέπουν την Ελλάδα σαν Ιφιγένεια».
