Δεν είναι δυνατόν η Τουρκία να έρχεται σε έναν διάλογο με θέσεις, διεκδικήσεις, ακόμη και χάρτες και εμείς να πηγαίνουμε στον διάλογο δίχως θέσεις, δίχως χάρτες, δίχως το αντικείμενο επάνω στο οποίο θα υπογράψουμε το περίφημο συνυποσχετικό με την Τουρκία για να προσφύγουμε στα διεθνή δικαστήρια. Αυτά επεσήμανε σε συνέντευξη του ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των κυβερνήσεων Καραμανλή Γιάννης Βαληνάκης, αναφερόμενος στην εμφάνιση Ερντογάν στην διεθνή σκηνή, τις σχέσεις μας με τη γείτονα χώρα και την κριτικη που ασκείται στην σημερινή εξωτερική πολιτική της χώρας μας.
«Πράγματι αρχικά όταν γνωρίσαμε τον Ερντογάν ήτανε μόλις είχε εκλεγεί πρωθυπουργός, ήταν οι δύσκολες μέρες του σχεδίου Ανάν και των διαπραγματεύσεων στην Ελβετία, ήταν τότε ένας άνθρωπος ο οποίος πέραν το ότι ήταν προσήγορος, φαινόταν ένας άνθρωπος που ήτανε λογικός πολιτικός ηγέτης και ο οποίος είχε τότε το πλεονέκτημα για μας ότι ήταν αντίθετος με το κεμαλικό κατεστημένο το οποίο κυβερνούσε την Τουρκία επί πολλά χρόνια και το οποίο δεν είχε φερθεί και ιδιαίτερα φιλικά προς την Ελλάδα, αν θυμηθούμε το παρελθόν. Για αυτό λοιπόν ήταν ένα είδος ελπίδας ότι μπορούσαμε με αυτή τη χώρα να συνεννοηθούμε, να βρεθεί ένας τρόπος εξομάλυνσης και αυτός ο τρόπος τότε ήταν ακριβώς η πορεία που είχε επιλέξει να στραφεί προς την Ευρώπη που σήμαινε και πράγματι προχώρησε αυτό το πρώτο καιρό σε μεταρρυθμίσεις, πάταξη της διαφθοράς, κράτος δικαίου, ανθρώπινα δικαιώματα και ούτω καθεξής τα οποία του τα επέβαλε βέβαια η ευρωπαϊκή πορεία, αλλά και ταυτόχρονα ήταν θετικά και για τη δική του χώρα αλλά και για μας τους γείτονες».
«Στην πορεία βέβαια μετά από τα δικά μας χρόνια και ιδίως μετά το πραξικόπημα εναντίον του το οποίο νομίζω ήταν μάλλον η αφορμή και η δικαιολόγηση στα όσα προχώρησε, άλλαξε χαρακτήρα έγινε ένας δεσποτικός ηγέτης, που δεν εμπιστευόταν κανέναν, ο οποίος παραμέρισε όλες τις μεταρρυθμίσεις τις οποίες είχε πραγματοποιήσει μέχρι τότε, δεν βλέπαμε πια κράτος δικαίου, δεν βλέπαμε πορεία προς την Ευρώπη και η ίδια η Ευρώπη του έκοψε αυτόν τον δρόμο, δεν είδαμε να υπάρχει μία φιλικότερη διάθεση προς την Ελλάδα, ειδικά δε τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί στο απόγειο της επιθετικότητας του το 2021-23, μετά την κρίση του Ορούτς Ρέις, ήταν πραγματικά ένας ηγέτης γειτονικής χώρας η οποία με κάθε τρόπο έδειχνε μία επιθετικότητα μεγαλύτερη, διεκδικητικότητα μεγαλύτερη, βλέπει κανείς ότι ο κατάλογος των τουρκικών διεκδικήσεων αντί να μειώνεται αυξάνεται συνεχώς και νομίζω όλοι το καταλαβαίνουμε αυτό. Τώρα υπάρχει και ένα αφήγημα που ακούμε από κυβερνητικής πλευράς ότι όλα αυτά γίνονται για εσωτερική κατανάλωση και γιατί είναι νευρικός από τις ελληνικές επιτυχίες, νωρίτερα ακούγαμε ότι ήταν απομονωμένος, δεν ισχύουν όλα αυτά, είναι παρηγοριά στον άρρωστο. Δυστυχώς η Τουρκία μεγεθύνεται, γιγαντώνεται, γίνεται πολύ πιο ισχυρή και επιθετική και πρέπει να καταλάβουμε ότι αν δεν αλλάξουμε πολιτική και στρατηγική δε θα τα βγάλουμε πέρα με αυτή την χώρα».
«Στο βιβλίο που έχει κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Σιδέρη, «Για μια νέα στρατηγική απέναντι στην Τουρκία» είναι ο τίτλος και ο υπότιτλος πως θα ακυρώσουμε τη γαλάζια πατρίδα. Εκεί προσπαθώ λοιπόν σε ένα μεγάλο βιβλίο 500 σελίδων και συνεχίζει αυτό από το προηγούμενο βιβλίο μου «η Ελλάς των τεσσάρων θαλασσών» που περιγράφω τις δραστηριότητες μας στην κυβέρνηση Καραμανλή σχετικά με τις γειτονική χώρα, σε αυτόν λοιπόν τον τόμο προσπαθώ να συνθέσω ένα συνολικό σχέδιο αντιμετώπισης της Τουρκίας που νομίζω ότι λείπει από τη χώρα μας. Δεν έχω δει τουλάχιστον εγώ ένα συνολικό σχέδιο αντιμετώπισης της Τουρκίας, δηλαδή το βιβλίο έχει κεφάλαιο για την στρατιωτική προετοιμασία της χώρας μας, αν είναι η δεν είναι επαρκής, νομίζω ότι εμείς κάνουμε απλώς βήματα ενώ η γειτονική χώρα κάνει άλματα, άρα ο κίνδυνος μεγαλώνει. Στη διπλωματική σκακιέρα αν πράγματι -αξιολογεί το βιβλίο- κάνουμε βήματα και κερδίζουμε, δεν βλέπω να κερδίζουμε πάλι και εκεί βρισκόμαστε προς τα πίσω, τι πρέπει να γίνει λοιπόν, πρέπει να είναι ένας άλλος διάλογος, δεν είμαι εναντίον του διαλόγου. Θέλουμε έναν διάλογο ο οποίος θα βασίζεται σε αρχές, σε κανόνες και έχει θέσεις η χώρα μας σε αυτό το διάλογο, έχει συμμάχους και θέλει και κάποιες εγγυήσεις. Δηλαδή αισθάνομαι ότι πάμε σε ένα διάλογο σήμερα στενά διμερή, κακή επιλογή – λάθος επιλογή, δεν αξιοποιούμε έτσι τα μεγάλα μας χαρτιά που είναι η συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν στερήσαμε από την Τουρκία κανένα πλεονέκτημα στην Ευρώπη, χωρίς κανένα αντάλλαγμα μάλιστα, άρα δεν βλέπω γιατί δεν αξιοποιούμε αυτό το πεδίο. Το ίδιο δεν μοχλεύουμε τις συμφωνίες που έχουμε με τις Ηνωμένες Πολιτείες, με τη Γαλλία, ακόμα και με τα Εμιράτα και αναγκάστηκαν οι σύμμαχοι μας και στράφηκαν προς τις άλλες πλευρές, δεν βλέπω δηλαδή έναν αποτελεσματικό τρόπο διαχείρισης των εξωτερικών μας πραγμάτων αλλά βλέπω να χάνουμε και για αυτό λοιπόν λέω ότι αυτές οι ιδέες που προσκομίζω στο βιβλίο, η συμπερίληψη της Κύπρου στον εθνικό σχεδιασμό που δεν υπάρχει, κοιτάμε πως θα ξεφορτωθούμε το πρόβλημα, αυτό που ονομάζω ειρηνική μάχη στη Θράκη και στο Αιγαίο που κερδίζεται καθημερινά και πρέπει να γίνουν μεγάλα αναπτυξιακά έργα έτσι ώστε να ενισχυθεί η παρουσία του ελληνικού στοιχείου στις περιοχές αυτές σε εποχή δημογραφικής κρίσης και ακόμη μεγαλύτερων δημογραφικών πιέσεων. Βλέπετε λοιπόν μια σειρά από ιδέες που υπάρχουν μέσα σε αυτό το βιβλίο, έχω μαζέψει και ιδέες άλλων συγγραφέων και αναλυτών φυσικά πάντα αποδίδοντας τους την πατρότητα όταν υπάρχει προκειμένου να συνθέσουμε σε ένα κείμενο όλα αυτά τα οποία πρέπει να γίνουν».
«Δεν είναι εύκολο να σχολιάσω έναν νυν πρωθυπουργό και δύο πρώην πρωθυπουργούς στον επ’ ωφελεία της χώρας και των θέσεων της διάλογο που έχει ξεκινήσει, θα προτιμούσα βέβαια όπως κάθε Έλληνας πολίτης αυτός ο διάλογος με την κυβέρνηση να μη γίνεται μέσα από τις τον τρόπο που έγινε αλλά να γίνεται ευθέως, δηλαδή να συμβουλευτεί ο πρωθυπουργός τους παλαιότερους χειριστές γιατί πάντα κάτι έχουν να προσθέσουν στην εθνική στρατηγική. Από εκεί και πέρα διαφωνώ με τον τρόπο που εξελίσσεται η σημερινή εξωτερική πολιτική γιατί δεν μπορείς να πηγαίνεις έναν διάλογο χωρίς να έχεις θέσεις, δηλαδή η Τουρκία έχει συγκεκριμένες θέσεις με χάρτες που έχει καταθέσει στον ΟΗΕ θεωρώντας ότι όλα της ανήκουν πέρα από τα 6 μίλια από τη Ρόδο, το Καστελόριζο και την Κρήτη, αδιανόητα πράγματα για την ελληνική πλευρά όμως η ελληνική πλευρά μπορεί να μιλάει και να λέει καλά λόγια και έχουμε χορτάσει από καλά λόγια αλλά δεν έχουμε δει θέσεις. Ποιος είναι ο χάρτης που οδηγεί την Ελλάδα σε αυτήν την διαπραγμάτευση ώστε να καταλήξουμε σε ένα συνυποσχετικό με τη γείτονα χώρα; Αποτέλεσμα αυτού τα τραγελαφικά γεγονότα στην Κάσο μόλις ξεμυτίζει πέρα από τα 6 μίλια και μάλιστα σε μεσογειακές ακτές, όχι στο Αιγαίο όπου ισχύει το casus belli της Τουρκίας! Προφανώς δικαιούνται να το κάνουν από το διεθνές δίκιο αλλά και για ένα λόγο παραπάνω γιατί πρόκειται για ελληνική οριοθετημένη ΑΟΖ με την Αίγυπτο και βγαίνουν οι τουρκικές φρεγάτες, διώχνουν τα σκάφη αυτά και τα στέλνουν τα πλοία πίσω στα λιμάνια από τα οποία ξεκίνησαν και λέμε ότι ολοκληρώθηκαν οι έρευνες! Πως ολοκληρώθηκαν οι έρευνες όταν πρέπει να γίνουν έρευνες μέχρι να φτάσει το καλώδιο αυτό στην Κύπρο;».
