Δεν έχει κανένα μέλλον η ελληνορθόδοξη κοινότητα σε μία κοινωνία που όπως διαμορφώνεται από τους φανατικούς σαλαφιστές του Ερντογάν δεν έχει χώρο για κανέναν αλλόδοξο επισημαίνει σε συνέντευξη του στον Alpha Radio ο Γιώργος Αυφαντής, πρέσβης επί τιμή, ζητώντας από την Ελλάδα σε «μία προβολή ήπιας ισχύος, παρέχοντας σε όσους από αυτούς θα ήθελαν μία οργανωμένη έλευση στην Ελλάδα», χαρακτηρίζοντας τους απόλυτα αφομοιώσιμους. Την ίδια ώρα ανέλυσε την εμπλοκή των Τούρκων στην Συρία και τις επιδιώξεις τους, το μέλλον των Κούρδων αλλά και την στάση Γερμανών και Γάλλων.
«Η ελληνορθόδοξη κοινότητα παραμένει σε μεγάλο κίνδυνο στην Συρία, γιατί σε μια Συρία που θα αποτελέσει νέο πεδίο εμφύλιας αντιπαράθεσης αλλά με ξένους προστάτες, δηλαδή και η Τουρκία και το Ισραήλ έχουν συμφέρον να μην υπάρξει στη Δαμασκό ισχυρή και ανεξάρτητη κυβέρνηση. Αντίθετα βολεύει πιο πολύ τα συμφέροντά τους να υπάρχει μία κατάτμηση, ένας κατακερματισμός της πολιτικής εξουσίας στην Συρία σε τοπικά φέουδα τα οποία θα έχουν την ανάγκη ξένης προστασίας για να επιβιώνουν. Οι χριστιανοί δεν έχουν ούτε πολιτοφυλακές ούτε ξένο προστάτη, παλαιότερα υπήρχε η Ρωσία και οι χριστιανοί αντιμετωπίζονται με τεράστια καχυποψία από την Τουρκία, η Τουρκία τους θεωρεί Έλληνες, θεωρεί ότι η ύπαρξη τους, όπως τους έδιωξε αν θέλετε από την Αλεξανδρέττα από το σαντζάκι του Χατάι το οποίο προσάρτησε το 1939 και το πατριαρχείο Αντιόχειας μετακόμισε στην Δαμασκό διότι γνωρίζανε τι θα συμβεί αν παραμείνουν κάτω από τουρκική κυριαρχία. Τώρα είναι ακόμη χειρότερα τα πράγματα γιατί δε μιλάμε για μία τουρκική κυριαρχία, κοσμική του Κεμάλ Ατατούρκ και του Ινονού, μιλάμε για τον Ερντογάν που είναι σαλαφιστής και οι άνθρωποι του στην Συρία είναι ακραίοι σαλαφιστές. Είναι μία εκδοχή του σουνητικού ισλάμ η οποία δεν ανέχεται την ύπαρξη αλλόδοξων.
«Όλοι αυτοί που ανέλαβαν την εξουσία στην Συρία έχουν περάσει μέσα από τις γραμμές του ισλαμικού κράτους, μέσα σε αυτό ανδρώθηκαν, όπως ο Τζολάνι, ο υπουργός Άμυνας τους, αυτοί αποκεφάλιζαν χριστιανούς στη Μοσούλη όταν την κατέλαβαν, βίαζαν τις γυναίκες τους, καταστρέφανε τις εκκλησίες τους. Αρα μακροπρόθεσμα στο πλαίσιο της νέας σύγκρουσης που αναδύεται στην Συρία δεν μπορούν να επιβιώσουν αυτοί οι άνθρωποι. Είπα ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να κάνει μία προβολή ήπιας ισχύος παρέχοντας σε όσους από αυτούς θα ήθελαν μία οργανωμένη έλευση στην Ελλάδα, με τα περουσιακά τους στοιχεία όσα έχουν απομείνει και αυτή θα ήταν και μια προσωρινή ανακούφιση στο χρόνιο δημογραφικό μας πρόβλημα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι χριστιανοί, είναι πολύ κοντά μας για όποιους τους έχει γνωρίσει και ο ελληνικός λαός δεν τους έχει γνωρίσει αλλά οι Ελληνες διπλωμάτες τους ξέρουνε, είναι άνθρωποι απόλυτα αφομοιώσιμοι, σε μία γενιά τα παιδιά τους θα μιλάνε ελληνικά, θα είναι σαν και εμάς δεν θα ξεχωρίζουν, γιατί είναι χριστιανοί, απόγονοι των βυζαντινών, έχουμε μεγάλη κοινότητα κουλτούρας, πεποιθήσεων, φιλοσοφίας, καθημερινότητας. Όποιος τους έχει γνωρίσει στο Λίβανο και στη Συρία ξέρει ότι πρόκειται για ανθρώπους πολιτιστικά συγγενείς μας και οι αντίπαλοι μας οι Τούρκοι δεν έχουν καμία αμφιβολία επ’ αυτού».
«Σέβομαι τον κ. Συρίγο, είναι ένας από τους λίγους εγγραμμάτους μέσα στο κυβερνών κόμμα αλλά είναι βουλευτής του, θεωρώ ότι είναι λάθος, και στην διεθνή πολιτική ο Ταλλεϋράνδος έχει πει ότι το λάθος είναι χειρότερο του εγκλήματος, να αφεθούν αυτοί οι άνθρωποι στη μοίρα τους. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει κανένα λόγο να ενδιαφέρεται για αυτούς τους ανθρώπους, δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ στην ιστορία της παρά μόνο όταν οι Γάλλοι είχαν εκεί αποικίες και τους χρησιμοποίησαν αν και από την ελληνορθόδοξη κοινότητα ξεπήδησε το κίνημα ανεξαρτησίας της Συρίας. Δε νομίζω ότι μπορούμε να ταχθούμε πίσω από τη Γαλλία και τη Γερμανία οι οποίες ακολουθούν μια ιδιοτελή πολιτική, δε λαμβάνουν υπόψη το πρόβλημα που έχει Κύπρος με την ΑΟΖ της, δεν την ενδιαφέρει η επέκταση της τουρκικής επιρροής στη Συρία, η ίδια η Γαλλία και η Γερμανία δεν έχουν δυνατότητα αυτή τη στιγμή να την σταματήσουν, συνεπώς πηγαίνουν με το νικητή».
«Την Γερμανία την ενδιαφέρει το κουρδικό, την ενδιαφέρει να φύγουν οι Σύριοι πρόσφυγες από το έδαφος της, το κουρδικό την ενδιαφέρει γενικώς όπως και εμένα με ενδιαφέρει η προστασία του ασιατικού ελέφαντα αλλά δεν είμαι σε θέση να κάνω τίποτα συγκεκριμένα για να σταματήσω την κακοποίηση και τη δολοφονία αυτών των συμπαθέστατων τετραπόδων. Ετσι λοιπόν η Γερμανία τι κάνει για τους Κούρδους; Πουλάει όπλα στην Τουρκία, δεν έβαλε κανέναν όρο, δεν εισηγήθηκε να πάει η Ε.Ε.Ε και να φτιάξει μία στρατιωτική βάση οι Γάλλοι ή οι Γερμανοί στο Κομπάνι ή στη Ροζάβα στις περιοχές που ελέγχουν ακόμη οι Κούρδοι έτσι ώστε να υπάρχει μία δυσκολία στην Τουρκία να χρησιμοποιήσει την αεροπορία της και να τους εκμηδενίσει. Το πεδίο είναι πεδιάδα, δεν υπάρχει δυνατότητα να σταθεί κανείς αν δεν έχει αεροπορική κάλυψη, όλη η Ροζάβα όλη η βορειοδυτική δηλαδή Συρία. Είναι εύφορη περιοχή, κοντά στον Ευφράτη, έχει πετρέλαιο αλλά είναι επίπεδη σαν πιάτο, συνεπώς δε μπορεί κανείς να σταθεί χωρίς αεροπορική προστασία, ποιος θα την παράσχει; Το Ισραήλ έχει άλλες προτεραιότητες, έχει αντιθέσεις με την Τουρκία , πρακτικά όμως οι Κούρδοι τώρα είναι μόνοι τους, ο μόνος τρόπος να ενισχυθούν είναι από το Ιράκ, εκεί προσπαθούν να τους σπρώξουν οι Τούρκοι οι οποίοι μέσα στις επόμενες εβδομάδες –πριν αναλάβει καθήκοντα ο Τραμπ- θα επιπέσουν. Ταυτόχρονα αν διαβάσει κανείς για παράδειγμα την χθεσινή έκδοση της Τουρκίγιε, λέει ότι η νέα συριακή κυβέρνηση που θεωρείται προσωρινή, που δεν έχει δικαιοπρακτική δικαιοδοσία κτλ συζητάει με την Τουρκία για τον εκσυγχρονισμό των σιδηροδρόμων, συμβόλαια για μετρό στη Δαμασκό και στο Χαλέπι, εκσυγχρονισμό των αεροδρομίων, πέρα από αυτά δηλαδή που έχει πει για οργάνωση του στρατού ο Ερντογάν. Οι τούρκοι αναλυτές λένε ότι πλέον θα σταθμεύει μόνιμα στο έδαφος της Σ υρίας ως εγγυητής της εδαφικής της ακεραιότητας, δηλαδή της ανακήρυξης αυτόνομης κουρδικής περιοχής, κανονικός τουρκικός στρατός, μετά από πρόσκληση της νέας συριακής κυβέρνησης. Εδώ να πούμε ότι οι δυνάμεις του Τζολάνι ήταν 30.000 ελαφρά εξοπλισμένοι άνδρες, με 30.000 δεν ελέγχεις την αχανή Συρία. Χρειάζεται λοιπόν βαρύς τουρκικός στρατός ο οποίος εξασφάλισε την πρόσκληση αυτή. Εδώ είμαστε μπροστά σε μία μορφή εν τοις πράγμασι προσάρτησης! Όπως στα κατεχόμενα, δεν είναι επιτυχημένο παράδειγμα για την διπλωματία της Τουρκίας; Είναι μια χρυσή ευκαιρία για την Τουρκία και διπλωματική, να χώσει τη μύτη της μέσα στον αραβικό σύνδεσμο, να έχει ένα κράτος αραβικό που θα ελέγχει απόλυτα και σε αυτό το κράτος δεν υπάρχει χώρος ούτε για χριστιανούς, ούτε για αλαουίτες, ούτε για δρούζους, δηλαδή αυτούς οι οποίοι είναι ύποπτοι ότι μπορούν να γίνουν υποχείρια άλλης επιρροής».
