Το βιβλίο μου έχει σκοπό να αποδείξει ότι η στρατηγική του κατευνασμού δεν έχει παράγει αποτελέσματα, είναι αναποτελεσματική και αντιθέτως η Τουρκία «προεξοφλεί ότι εμείς ότι και να μας κάνει δεν θα αντιδράσουμε σοβαρά, θεωρεί ότι μπορεί να αλωνίζει χωρίς να υπάρχει τιμωρία». Αυτά επεσήμανε μεταξύ άλλων ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Γιάννης Βαληνάκης μιλώντας για το βιβλίο του «Για Μια Νέα Στρατηγική Απέναντι Στην Τουρκία, Πώς θα ακυρώσουμε τη «Γαλάζια Πατρίδα». Ο ίδιος ανέλυσε τα δεδομένα των σχέσεων μας με την Τουρκία τονίζοντας πως «η Τουρκία επιζητεί να αλλάξουν τα σύνορα και να αποκτήσει τα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου».
«Αυτό το βιβλίο είναι το 25ο στην σειρά, σε μια προσπάθεια πολλών χρόνων, προϊόν μιας πολύχρονης προσπάθειας 4 χρόνια μόνο στην τελική φάση του γραψίματος γιατί ενσωματώνει τις εμπειρίες που έχω ζήσει στο υπουργείο Εξωτερικών και στην πολιτική για πάνω από 10 χρόνια και βεβαίως δεκαετίες μελέτης ως πανεπιστημιακός καθηγτής. Εχει έναν προβληματισμό πολύ βαθύ και είναι αν θέλετε ταυτόχρονα και μία κραυγή αγωνίας για τα όσα συμβαίνουν σε σχέση με τη Τουρκία. Λέω πολύ χαρακτηριστικά ότι οι περισσότεροι στη χώρα μας και στο πολιτικό σύστημα και στην κοινωνία έχουν άγνοια κινδύνου για αυτήν την γιγάντωση της τουρκικής απειλής, μιας χώρας που ενισχύεται καθημερινά με μεγάλα άλματα την ώρα που εμείς κάνουμε απλώς βήματα. Μία χώρα που ενισχύεται ενεργειακά, οικονομικά κυρίως όμως στρατιωτικά και διπλωματικά, η οποία έχει ως στόχο της και δεν μας το κρύβει, να επιπέσει επί των ελληνικών συμφερόντων και αυτό που τονίζω επίσης είναι επι των ελληνικών εδαφών. Έχουμε φύγει πια, έχει προχωρήσει πολύ περισσότερο η Τουρκία από διεκδικήσεις των υποθαλάσσιων και θαλάσσιων χώρων, υφαλοκρηπίδα κτλ και έχει διευρύνει τις διεκδικήσεις της επι των ελληνικών εδαφών. Αυτό είναι το πιο σημαντικό το οποίο ξεχνάμε με τη βασική διατύπωση ότι ένα είναι το πρόβλημα και αυτό είναι η οριοθέτηση της ΑΟΖ, η Τουρκία επιζητεί να αλλάξουν τα σύνορα και να αποκτήσει τα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου, αυτά εννοεί ως γαλάζια πατρίδα και όχι απλά τον έλεγχο γύρω τους».
«Η Τουρκία το δηλώνει σε όλα τα φόρα και υποτιμάται αυτό από την ελληνική πλευρά με αφηγήματα του τύπου ότι όλα αυτά γίνονται για εσωτερική κατανάλωση, είναι ένα παροδικό ξέσπασμα της Τουρκίας, όχι, υπάρχει ένα πλήρες και μακροπρόθεσμο σχέδιο λέγεται «αιώνας της Τουρκίας», λέγεται «2053 και 2071», ημερομηνίες ιστορικές για τον ελληνισμό που ακριβώς δείχνουν εναντίον ποιου στρέφεται αυτό το σχέδιο. Οταν λοιπόν εξυφαίνεται ένα τέτοιο σχέδιο εξαιρετικά επικίνδυνο για τα συμφέροντά σου εσύ το αντιμετωπίζεις με απλές ασπιρίνες ή σημαίνεις γενικό συναγερμό; Το βιβλίο προσπαθεί να χτυπήσει αυτό το κώδωνα του κινδύνου ότι δηλαδή δεν κάνουμε αρκετά για να αντιμετωπίσουμε τον τεράστιο αυτό κίνδυνο, προσπαθούμε να ξεφύγουμε διότι έχουν επικρατήσει νομικίστικες και οικονομίστικες αλλά και επικοινωνιακές λογικές του τύπου το διεθνές δίκαιο θα μας δώσει τις λύσεις χωρίς εμείς να ματώσουμε. Η οικονομίστικη που λέει ότι δεν πρέπει να δίνουμε και πάρα πολλά στην άμυνα διότι έτσι δε θα έχουμε δυνατότητα για άλλες παροχές και το επικοινωνιακό, ότι δεν συμβαίνει τίποτα και όλα αυτά είναι κάποια ξεσπάσματα της Τουρκίας.
«Όλα αυτά αντί να δώσουμε έμφαση στη διπλωματική και την στρατιωτική στρατηγική. Χρειαζόμαστε δηλαδή αφενός μία ενεργό διπλωματία που διεκδικεί και δεν κάθεται στο τραπέζι με την Τουρκία αφήνοντας η Τουρκία να απλώνει όσες διεκδικήσεις θέλει χωρίς η ίδια να ανοίγει το στόμα της, γιατί έτσι είναι δυστυχώς, η Ελλάδα δεν έχει ποτέ καταθέσει -ατά παγκόσμια πρωτοτυπία- δεν έχει καταθέσει ένα χάρτη με συντεταγμένες του τι ζώνες διεκδικεί και μάλιστα προτίμησε να την στείλει η Κομισιόν στο δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης γιατί δεν έχει -αντίθετα με τις άλλες χώρες μέλη της Ε.Ε.- καταθέσει τους χάρτες με την θαλάσσια χωροταξία. Με άλλα λόγια ένα χάρτη τι διεκδικεί και τι δικαιώματα έχει. Που συμφέρει την Ε.Ε. γιατί η ελληνική ΑΟΖ είναι και ευρωπαϊκή ΑΟΖ. Άρα έχει κάθε συμφέρον η Ε.Ε. να στηρίξει τις ελληνικές απόψεις έναντι των τουρκικών και των κυπριακών έναντι των συριακών ή τουρκικών απόψεων. Άρα πρέπει να κάνουμε περισσότερα στο διπλωματικό τομέα και πρέπει να κάνουμε περισσότερα και στο στρατιωτικό, όχι μόνο αυξάνοντας τις στρατιωτικές δαπάνες διότι εδώ δεν έχουμε δίπλα μας την Σουηδία, δε μπορεί να λέμε ότι επειδή όλη Ευρώπη υπό την πίεση του Τραμπ θέλει να πάει στο 3% ότι εμείς με το 3% είμαστε εντάξει. Εδώ έχουμε έναν υπαρξιακό κίνδυνο, όλοι οι Έλληνες βλέπουν αυτό τον κίνδυνο, το 75% των Ελλήνων πρόσφατα σε μέτρηση είπαν ότι ανησυχούν για την γιγάντωση των Τούρκων και όταν βλέπεις ότι υπάρχει αυτός ο κίνδυνος πρέπει να κάνεις κάποιες προετοιμασίες πολύ περισσότερες από αυτές που κάνεις σήμερα».
«Η Ελλάδα πράγματι δεν πείσει όπως πρέπει σε μία αποτρεπτική στρατηγική την Τουρκία, τον αντίπαλο, ότι πράγματι έχει την αποφασιστικότητα όταν πιεστεί να αντιδράσει αν θέλετε πατριωτικά και όταν το μήνυμα δεν περνάει στην άλλη πλευρά και προεξοφλεί φοβάμαι η Τουρκία ότι εμείς ότι και να μας κάνει δεν θα αντιδράσουμε σοβαρά, θεωρεί ότι μπορεί να αλωνίζει χωρίς να υπάρχει τιμωρία. Θα πω κάτι που λέω πολύ αναλυτικά στο βιβλίο και είναι το βασικό μήνυμα, είναι ότι λέμε για μία αποτρεπτική στρατηγική και την έχουμε, αλλά αυτή η στρατηγική δεν έχει πετύχει, είναι αναποτελεσματική από τη στιγμή που όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι δεν έχει αποτρέψει την Τουρκία από οτιδήποτε. Αντιθέτως διευρύνονται οι διεκδικήσεις της Τουρκίας και φτάσαμε πλέον να ζητάει καθαρά, ωμά, είδαμε και τον κ. Μπαχτσελί προχθές που είναι προάγγελος εξελίξεων, ελληνικό έδαφος! Ζητάμε ωμα τα ελληνικά νησιά επειδή είναι κοντά να τα αποκτήσουμε. Είναι επικίνδυνο αυτό για ένα λόγο παραπάνω, γιατί υπάρχουν τάσεις στο διεθνές πεδίο, δείτε τι γίνεται με την Ουκρανία, δείτε τι γίνεται στη Μέση Ανατολή, δείτε τι λέει ο κ. Τραμπ που αναλαμβάνει ως πρόεδρος της υπερδύναμης και ο οποίος κανονικά θα έπρεπε να είναι ο στυλοβάτης της αντιπαράθεσης με τον αναθεωρητισμό τον οποίον ο ίδιος ο στυλοβάτης αυτός λέει τα ακριβώς αντίθετα, ότι δηλαδή μπορεί ακόμα και δια της βίας να αλλάξει τα σύνορα της χώρας του και να ενσωματώσει άλλες χώρες. Βαδίζουμε σε ένα πολύ επικίνδυνο κόσμο και για αυτό το λόγο τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και το να κρύβουμε το κεφάλι μέσα στην άμμο στρουθοκαμηλίζοντας θα μας βρει απροετοίμαστους στα πολύ δύσκολα που έρχονται και το βιβλίο μου προσπαθεί να εξηγήσει το βάθος του προβλήματος, μήπως ταρακουνήσει τους ιθύνοντες».
