Τα παιδιά και ενδιαφέρονται για την πολιτική και σκοπεύουν να πάνε να ψηφίσουν στις 21 Μαΐου υποστηρίζει ο εκπαιδευτικός Δ.Ε. Δημήτρης Λυμπεράκης μιλώντας για την εμπειρία του από την επαφή του με μαθητές της Β’ και Γ΄ Λυκείου που για πρώτη φορά θα κληθούν να ψηφίσουν. Ο ίδιος μίλησε τόσο για το τι σκέφτονται αλλά και για το πώς τους προσεγγίζουν οι εκπαιδευτικοί, εξηγώντας ότι τα όνειρα τους είναι να μείνουν και να δημιουργήσουν στην Ελλάδα.
«Τα παιδιά αυτή τη στιγμή βρίσκονται μπροστά σε ένα μεγάλο βήμα στη ζωή τους, έχει να κάνει με την ενεργό συμμετοχή τους στην πολιτική ζωή πια και ξεκινάμε από την εξής διαπίστωση που είναι όχι μόνο δική μου αλλά και όλων των συναδέλφων, ότι πρέπει οπωσδήποτε να συμμετέχουν στις εκλογές, δηλαδή ότι η νέα γενιά πρέπει να μπει στο προσκήνιο της ιστορίας, να πάει να ψηφίσει και σε αυτό νομίζω ότι συμφωνεί η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών. Φυσικά για να κατανοήσουμε τη στάση τους κατά την ταπεινή μου γνώμη πρέπει να δούμε και το πλέγμα των παραγόντων που θα καθορίσει και την ψήφο τους, δηλαδή αυτή η γενιά έχει βιώσει και την οικονομική κρίση, έχει βιώσει την αβεβαιότητα, έχει βιώσει τραγωδίες με πρόσφατη τραγωδία αυτή των Τεμπών, δεν έχουν βιώσει παραστάσεις όπως είχαμε εμείς παλιότερα η δικιά μου η γενιά, των κομμάτων που εν πάση περιπτώσει ήταν κυρίαρχα στην πολιτική ζωή, είναι γενιά περισσότερο των υπολογιστών, είναι η γενιά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, επομένως το ερώτημα που ανακύπτει κατά τη γνώμη μου είναι, είναι προοδευτική αυτή η γενιά; Δηλαδή θέλει αλλαγές στην καθημερινότητα της; Ξεκινώντας και κουβεντιάζοντας με τα παιδιά μπορώ να πω με κάθε βεβαιότητα ότι φυσικά και είναι προοδευτική αυτή η γενιά, φυσικά και δεν πρέπει να τους πετροβολούμε, φυσικά και δεν πρέπει να λέμε ότι τα παιδιά απαξιώνουν οτιδήποτε άλλο συμβαίνει εκτός από τα μαθήματά τους».
«Τα παιδιά επιζητούν αυτό που όλες οι γενιές επιζητούσαν, δηλαδή εργασία, οικογένεια να κάνουνε και το σκέφτονται και μιλάνε μεταξύ τους, τα όνειρα τους είναι η πυξίδα τους και ο βασικός τους στόχος είναι να μην φύγουν από την Ελλάδα. Το έχουν καημό, θέλουν να παραμείνουν στην Ελλάδα, αλλά πώς να παραμείνουν σε μία χώρα που αυτή τη στιγμή κατατρέχεται ας πούμε από χαμηλούς μισθούς, από ακριβή στέγαση, πως να μείνουν σε μία χώρα που -συγχωρέστε με την πολιτική παρέμβαση- αυτή τη στιγμή και σε πανεπιστημιακό επίπεδο για να μπουν στα πανεπιστήμια πρέπει να περάσουν από τον πελέκι της ελάχιστης βάσης εισαγωγής, της τράπεζας των θεμάτων και εκεί που θα μπουν θα αντιμετωπίσουν κάθε άλλο παρά κάτι μαγικό, θα βλέπουν την πανεπιστημιακή αστυνομία».
«Όλα αυτά φυσικά και βαραίνουν την ψήφο τους και θα βαρύνουν την ψήφο τους, δεν μπορούν να πάνε σε πανεπιστημιακούς χώρους όπου οι υποδομές -διάβαζα προχθές ας πούμε μπαίνουν κουβάδες στο ΔΙΠΑΕ όποτε βρέχει εδώ πάνω και καυχιόμαστε και λέμε διάφορα για πανεπιστήμια, είναι δυνατόν; Αυτά είναι τα πανεπιστήμια του μέλλοντος; Τα παιδιά αυτά θα πάνε να ψηφίσουν, και θα ψηφίσουν φαντάζομαι προοδευτικά. Υπάρχει ο κίνδυνος της αντισυστημικής ψήφου. Επομένως εμείς τι έχουμε να προτάξουμε ως εκπαιδευτικοί, να τους συμβουλεύσουμε; Παιδιά πάτε να ψηφίσετε, αυτό κάνω και εγώ αυτό που κάνουν και οι συνάδελφοι, κουβεντιάζουν πολιτικά μαζί τους, σε καμία περίπτωση κομματικά, ότι πρέπει προτού ψηφίσετε να διαβάσετε τα προγράμματα των κομμάτων, να δείτε το έμψυχο δυναμικό τους, να δείτε τους στόχους, να δείτε ότι αφορά στη δικιά σας τη γενιά, στα όνειρά σας, τις σπουδές σας, και μετά να πάτε να ψηφίσετε».
«Όλα είναι θέμα πολιτικής, και ο πολιτισμός πολιτική είναι και η αισθητική πολιτική είναι, και η οπτική που δίνουμε στην καθημερινότητα, τα πολλά πρόσωπα που δίνουμε στην καθημερινότητα μία πολιτική είναι, δεν μιλάμε για κομματισμό με την παλιά έννοια. Μιλάμε για μία προσπάθεια να ανοίξουμε το μυαλουδάκι των παιδιών, να τους κάνουμε ενεργούς πολίτες, αυτό είναι πολιτική, αλίμονο αν δεν κάνουμε αυτό στα σχολεία. Και το πιο σημαντικό από όλα φυσικά να τα απομακρύνουμε από κακές επιρροές που πιθανόν οδηγούν σε ψήφο αντισυστημική, που θέλω να πιστεύω ότι δε θα μετουσιωθεί σε ψήφο σε φασιστικά κόμματα».
«Θα είναι ο καταλύτης των εκλογών οι νέοι, το βλέπω από τον γιο μου που μένει στην Αθήνα, θα έρθει οπωσδήποτε γιατί είναι πολιτικοποιημένος και λοιπά να ψηφίσει αλλά στις δεύτερες δεν ξέρει αν θα μπορέσει να έρθει, έτσι αποκλείεται ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας από τις δεύτερες εκλογές, ας ελπίσουμε ότι θα επικρατήσει το φιλότιμο. Τα παιδιά είναι λιγάκι μπερδεμένα γιατί ειδικά τα παιδιά της Δευτέρας τάξης ακόμα δεν έχουν έρθει σε επαφή με αυτές τις πολιτικές νόρμες αν θέλετε, δεν έχουν κατανοήσει πολλά πράγματα από την πολιτική πραγματικότητα και με ρωτούν κάθε φορά ποια είναι η γνώμη σας; Όχι μόνο εμένα αλλά σε πολλούς συναδέλφους στα σχολεία, μας λένε τι να κάνουμε, όχι Τι να ψηφίσουμε, τι να κάνουμε; Και τους λέμε διαβάστε, εγώ είμαι από τους συναδέλφους τους εκπαιδευτικούς που τους λέω μιλήστε με τους γονείς σας, κουβεντιάστε μαζί τους. Οι σχέσεις που υπάρχουν ανάμεσα στους γονείς και στα παιδιά είναι σχέσεις ιερές και νομίζω ότι η καλύτερη δυνατή επικοινωνία ανάμεσα σε γονείς σκεπτόμενους και παιδιά είναι αυτή. Μιλήστε, μπορεί να διαφωνήσετε αλλά θα σας διαφωτίσουν, θα ανοίξουν στο μυαλό σας άλλους δρόμους που πιθανόν δεν μπορούμε να το κάνουμε εμείς στο σχολείο».
