Η σαρωτική νίκη της ΝΔ ακόμη και στις Σέρρες – Τέμπη – Εύβοια έδειξε ότι μάλλον στραβά αρμενίζουμε εμείς που έχουμε την εντύπωση ότι μπορούμε να σώσουμε την κοινωνία υποστήριξε ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ Δημήτρης Εμμανουηλίδης σχολιάζοντας την βαριά ήττα του κόμματος. Ο ίδιος επιχείρησε να αναλύσει το αποτέλεσμα, απέδωσε μεγάλο μέρος του στον φόβο για το άγνωστο που αισθάνονται οι πολίτες μετά τις τόσες περιπέτειες 15 ετών και μίλησε για τον ρόλο του ΠΑΣΟΚ που «βγαίνει επιθετικά για να διεκδικήσει ακόμη ακόμη και την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης».
«Στην πολιτική τα πράγματα είναι τόσο ρευστά και τόσο απρόβλεπτα που όλα είναι πιθανά. Στη ρητορική του κ. Παππά θα μπορούσα να αντιτείνω ότι αυτό μπορεί να ισχύσει και στην σχέση ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ, νταμπλ σκορ είχαμε στην εσωτερική μας μάχη με το ΠΑΣΟΚ, νταμπλ σκορ και στη μάχη μας με τη ΝΔ. Δεν αντέχουν όμως αυτά τα πράγματα σε μία λογική βάση, εκείνο που πρέπει να πούμε είναι μια οδυνηρή ήττα, απρόβλεπτη ως ένα μεγάλο βαθμό και χωρίς να επιρρίπτω ευθύνες στην κοινωνία, όταν έχουμε στα εκλογικά αποτελέσματα τον Κ. Καραμανλή να φιγουράρει ως πρώτος βουλευτής Σερρών, όταν στα Τέμπη έχουμε τη ΝΔ πρώτη δύναμη, όταν στην Εύβοια είναι και εκεί είναι πρώτη δύναμη, καταλαβαίνουμε ότι μάλλον στραβά αρμενίζουμε εμείς που έχουμε την εντύπωση ότι μπορούμε να σώσουμε την κοινωνία».
«Στην ιστορία εκείνο που βλέπουμε είναι μια διαπάλη ανάμεσα στην προοπτική και στον φόβο. Συνήθως ο φόβος είναι αυτός που υπερισχύει. Μία κοινωνία που δοκιμάστηκε για 15 χρόνια με όλες τις περιπέτειες που πέρασε, είναι μοιραίο να ακουμπά πάνω στον άνθρωπο που θα διώξει τον φόβο. Όχι γιατί έχει δώσει λύσεις στα προβλήματα του, απεναντίας τα προβλήματα εμβάθυναν σε βαθμό θα έλεγα προβληματικό για την επιβίωση της κοινωνίας και της δημοκρατίας και την ίδια ώρα το άγνωστο γέννα ανασφάλεια και η κοινωνία προτιμά να ακουμπήσει πάνω στο γνωστό που είναι οδυνηρό αλλά διασφαλίζει τη συνέχεια του πράγματος και δεν θέλει σε καμία περίπτωση να δοκιμάσει καταστάσεις που δε θέλουν να ξέρουν που θα τους βγάλει.
«Δεν μπορεί μία διαφορά αβυσσαλέα μεταξύ των δύο κομμάτων να επιρριφθεί στην ευθύνη μιας άστοχης δήλωσης, σε άκαιρο προβληματικό χρόνο και να ριχθεί στο πυρ το εξώτερο ο σύντροφος Κατρούγκαλος, αλλού βρίσκονται τα αίτια, και είναι πως ο στρατηγικός σχεδιασμός ενδεχομένως να μην ήταν ο πλέον αποτελεσματικός γιατί ναι μεν και το Κάλεσμα προς το κέντρο και η διεύρυνση ήταν ζητούμενα της κοινωνίας όμως άλλο πράγμα είναι το ζητούμενο. Φαίνεται ότι δε μπορέσαμε να ενσωματώσουμε όλο αυτό το δυναμικό που κρίθηκε και στελέχωσε το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και θα πω ότι σε κάποιες περιπτώσεις προκάλεσε και το κοινό αίσθημα και ο νοών νοείτο. Δεν πρέπει να χάσουμε την ψυχή μας και η ψυχή της αριστεράς -έχω κατ’ επανάληψη πει- ότι είναι η ευαισθησία η κοινωνική, η σταθερότητα και η συνέπεια σε αρχές που δεν έχουν σχέση τόσο με οικονομικά μοντέλα αλλά έχουν σχέση με τον ανθρωπισμό και τις αξίες».
«Είναι πολύ βασικό και πρέπει να το δούμε γιατί αν δεν ξαναβρούμε αυτή την επαφή με τον αριστερό κόσμο, δεν είναι ο αριστερός κόσμος της βαριάς επανάστασης, είναι ο κόσμος που κάνει την επανάσταση της αλήθειας και αυτή είναι η πιο σημαντική. Όταν όμως χάνεται αυτό το κατακτημένο μπαίνουμε σε περιπέτειες. Μικρή κοινωνία είμαστε και γνωριζόμαστε και γνωρίζουμε τις διαδρομές του καθενός, πρέπει επιτέλους να συστρατευθούμε σε αυτές τις αρχές για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τη λαίλαπα μιας ακροδεξιάς στροφής που δυστυχώς σε όλη την Ευρώπη διαχέεται και τα απόνερα αυτής της διάχυσης φτάνουν -καθυστερημένα χρονικά- αλλά φτάνουν και στον τόπο μας. Δεν είναι δυνατόν δηλαδή ένα κόμμα που βαρύνεται με καταπατήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το δικαίωμα να έχεις την άνεση να μιλάς από το κινητό σου και να εισαι σίγουρος ότι δεν υποκλέπτεται η συνομιλία, αυτά τα πράγματα γίνανε και δε μετρήσανε στον ψηφοφόρο γιατί άλλα πράγματα μετρήσανε περισσότερο. Ο φόβος μίας ασυνέχειας, ξέρετε το να ζει κανείς με επιδόματα είναι μια κοινωνική κατάντια όμως είναι και μία πραγματικότητα ότι ζει έστω και με επιδόματα. Το να αναζητήσεις δρόμους που πραγματικά θα σε λυτρώσουν από αυτή τη δουλεία της μικροπαροχής γεννά ανησυχία στον πολίτη και αυτή την ανησυχία την μετέγραψε σε φόβο. Σημασία έχει ότι πρέπει να σκύψουμε και να δούμε τα λάθη τα στρατηγικά, τα μικρότερα ή μεγαλύτερα που κάναμε γιατί κάναμε λάθη, δε μπορεί δηλαδή να πέφτουμε τόσο έξω στις εκτιμήσεις μας, κάτι έχει γίνει λάθος.
«Για τις δεύτερες εκλογές επικαλούμαι την πρόσφατη πολιτική ιστορία όταν από εκλογή σε εκλογή στο 2019, από την εκλογή στην Ευρωβουλή και στον πρώτο και δεύτερο βαθμό αυτοδιοίκησης μέσα σε ελάχιστο χρόνο έκλεισε η ψαλίδα και φτάσαμε στο 31,5%. Δηλαδή πολλές φορές οι αντιδράσεις της κοινωνίας είναι τόσο άμεσες και απρόβλεπτες που κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι βρισκόμαστε σε μία αναπότρεπτη φορά, αρκεί να είμαστε πια στοιχισμένοι στην ανάλυση μιας πραγματικότητας και μας θέλει να βρούμε το τι έφταιξε. Όσον αφορά τον μικρομεγαλισμό του ΠΑΣΟΚ είναι πράγματι ενδιαφέρον το φαινόμενο γιατί όσο ο σχεδιασμός μας ήταν να βάλει την ουρά στα σκέλια ο Ανδρουλάκης και την επόμενη μέρα να συγκυβερνήσουμε γιατί πάντοτε μιλούσα για μία συνοδοιπορία και μία συγκυβέρνηση με εξίσωση των δύο δυνάμεων, νομίζω ότι τώρα πέρασε σε ένα άλλο επίπεδο που βγαίνει επιθετικά για να διεκδικήσει ακόμη ακόμη και την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όταν έχουμε έναν χώρο προοδευτικό το πρόβλημα είναι να υπάρξει προοδευτικότητα στον χώρο και το ποιος θα την εκφράσει καλύτερα θα το κρίνει η κοινωνία».
