Πραγματοποιήθηκαν το απόγευμα του Σαββάτου 9 Νοεμβρίου 2024, στο Αρχαιολογικό Μουσείο Καβάλας, τα εγκαίνια της έκθεσης κειμηλίων της Εφορείας Αρχαιοτήτων Καβάλας και του Κέντρου Καππαδοκικών Μελετών Νέας Καρβάλης, «Η Καππαδοκία των Ζώντων Μνημείων / Η ιερά σκεύη των μοναστηριών της Καρβάλης (Γκέλβερι)». Για την σπουδαία αυτή έκθεση και την πολύχρονη εργασία που προηγήθηκε για το στήσιμο της μίλησε ο επικεφαλής του κέντρου Καππαδοκικών μελετών της Νέας Καρβάλης Καπλάνης Ιωσηφίδης.
«Υπάρχει ενθουσιασμός από τα εγκαίνια της έκθεσης που έγινε το Σάββατο, πραγματικά είναι από τις όμορφες στιγμές όταν βλέπεις την αίθουσα του αρχαιολογικού μουσείου της Καβάλας να κατακλύζεται από κόσμο ο οποίος θέλει να δει από κοντά από κοντα τα αντικείμενα από την ιστορία και τη μοναστική αδελφότητα της Καππαδοκίας. Η έκθεση που επιμελήθηκαν οι αρχαιολόγοι της εφορίας αρχαιοτήτων Καβάλας είναι ένα πραγματικό κόσμημα για την πόλη. Βέβαια τα αντικείμενα πάντοτε υπάρχουνε στο ιστορικό και εθνολογικό μουσείο στη Νέα Καρβάλη».
«Υπάρχει μία μερίδα κόσμου η οποία ενδιαφέρεται να εμπλουτίσει τις γνώσεις σε ότι αφορά την ιστορία με τα δεδομένα και τις λεπτομέρειες γιατί οι εκθέσεις πάντοτε δεδομένα και λεπτομέρειες προσφέρουν, γενικότητες όλοι ξέρουμε ότι έγινε το πώς έγινε και τα λοιπά. Αυτές οι εκθέσεις, επειδή η Καππαδοκία ήτανε και είναι και λίγο πολύ μία άγνωστη περιοχή, την τσουβαλιάζουμε στον όρο Μικρά Ασία και τελειώσει η υπόθεση, ενώ δεν είναι έτσι. Λόγω των ιδιαιτεροτήτων της καππαδοκικής πατρίδας, οι κώνοι που έχει, τα πετρομονά, τα μοναστήρια της Καππαδοκίας κτλ, έχει τους δικούς της μύθους η Καππαδοκία, την δική της φανταστική θέση σε όλα αυτά τα οποία η ιστορία λέει. Όταν βλέπεις αντικείμενα από τα μοναστήρια της Καππαδοκίας και σχεδόν τα αγγίζεις, θυμάσαι τους μοναχούς εκεί, είναι πολύ σημαντικό αυτό και ο κόσμος ανταποκρίνεται, μέσα στις συλλογές χάνεται για λίγο, ξεφεύγει από την πραγματικότητα αυτή που βιώνει έξω την σκληρή και μονότονη».
«Έχει μεγάλη ανταπόκριση, η έκθεση οπουδήποτε και αν πήγε στην Αθήνα ας πούμε, στο κέντρο μικρασιατικών σπουδών κράτησε περίπου 15 μέρες και κάθε μέρα γινότανε της κακομοίρας. Είναι οι θύμησες και οι ρίζες, το πρωί χθες πήγα με την ησυχία μου να ξαναδώ όλη τη δουλειά που κάναμε γιατί όλα γινότανε ξέρετε μέσα στον κύκλο των εγκαινίων, ήταν πάρα πολύς κόσμος που επισκεπτόταν την έκθεση και λέω κοίταξε να δεις πόσο ενδιαφέρον μπορεί κανείς να έχει απρόσμενα για αυτά όλα τα οποία κάνουμε και πραγματικά αισθάνομαι ότι προσφέρουμε. Η έκθεση θα παραμείνει ανοιχτή μεχρι τις 31 Ιανουαρίου, να έχει μέσα και τις γιορτές και τον Άγιο Γρηγόρη και των Τριών Ιεραρχών που είναι επίκαιρα όλα αυτά και συνδέονται με την Καππαδοκία».
«Στα εγκαίνια είχαμε και την παρουσίαση του επετειακού κώδικα για τα 100 χρόνια προσφυγικής μνήμης, είχαμε πριν 5 χρόνια αρχίσει να οργανώνουμε τις συλλογές σιγά-σιγά, να τις χρονολογούμε και να τις πιστοποιούμε. Είναι μία πολύ μεγάλη διαδικασία αυτή, η χρονολόγηση και η πιστοποίηση των συλλογών από ειδικούς για την αυθεντικότητα τους, μία ομάδα ειδικών από όλη την Ελλάδα, πανεπιστημιακών και όχι μόνον, ιστορικών τέχνης κτλ οι οποίοι όλα τα αντικείμενα τα κατέγραψαν και στην συνέχεια οργανώθηκαν τρία συμπόσια, κάθε καλοκαίρι στο Ακόντισμα, όπου αναλύθηκαν περαιτέρω όλα αυτά και τώρα φτάσαμε στο τελικό αποτέλεσμα. Η έκθεση αυτή είναι το απαύγασμα όλων αυτών των γνώσεων που αποκτήσαμε και επίσης του κώδικα που παρουσιάστηκε ανοίγει μια καινούργια περίοδο ενασχόλησης με την Καππαδοκία».
