Δεν είναι πρόοδος στο Κυπριακό ζήτημα ούτε επαναφορά του διαλόγου σε επίπεδο πενταμερούς ούτε οι συνεχείς ελληνικές υποχωρήσεις χάριν της προόδου του διαλόγου σημειώνει μεταξύ άλλων ο πρέσβης επί τιμή Περικλής Νεάρχου. Επέμεινε πως σταδιακά το Κυπριακό μετατρέπεται από ζήτημα εισβολής και κατοχής σε διακοινοτικό ζήτημα ενώ τοποθετήθηκε και για τις άδειες ερευνών που έλαβε η CHEVRON για τα πεδία νοτίως της Κρήτης και πόσο ρόλο παίζει η αμερικανική ενεργειακή πολιτική στην… απενεργοποίηση ουσιαστικά του τουρκολιβυκού μνημονίου.
«Στο Κυπριακό δίνεται υπερβολική σημασία στη διαδικασία να ξαναρχίσουν οι συνομιλίες, θα ξαναρχίσουν συνομιλίες πάνω σε ποια βάση και γιατί; Το πρόβλημα το σημαντικό για το Κυπριακό είναι να τεθεί το θέμα στην ουσία του και όταν έγινε όλος αυτός ο θόρυβος στην Ευρώπη για την καταγγελλόμενη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, το Κυπριακό δεν μπήκε μπροστά να πουν να κύριοι, εδώ η Τουρκία που θέλετε να κάνετε και συμμαχία και να την εντάξετε στην ευρωπαϊκή άμυνα εξακολουθεί να κατέχει ένα τμήμα της Κύπρου και να κάνει αυτά που έκανε από το 74, δηλαδή να επιμένει σε διχοτομικά σχέδια, ξεχωριστό κράτος κτλ. Άρα το να ερχόμαστε τώρα και να λέμε η Τουρκία ζητάει 2 κράτη και εμείς αγωνιζόμαστε και κάνουμε νέες υποχωρήσεις υπό μορφήν ΜΟΕ και άλλων παραχωρήσεων που υπονομεύουν τη θέση μας στον ΟΗΕ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να ξαναρχίσουν απλώς οι συνομιλίες σε μορφή πενταμερούς, τι κερδίζει η ελληνική πλευρά;».
«Από την αρχή η πενταμερής ήταν μια καταδικαστέα μορφή για την ελληνική πλευρά γιατί εγκλωβίζει το θέμα μεταξύ των εγγυητριών δυνάμεων και παρουσιάζει την Κύπρο ως κοινότητα, ότι είναι θέμα διακοινοτικό το κυπριακό, ενώ ξέρουμε ότι το πρόβλημα είναι καθαρά θέμα εισβολής και κατοχής. Όλος αυτός ο πανηγυρισμός για την επανέναρξη του διαλόγου μετά από αρκετά χρόνια του Κυπριακού, της κινητικότητας και τα λοιπά, εντάξει έχει μία κάποια αξία αλλά μην αποδίδουμε κάτι ιδιαίτερο γιατί είναι ένα πλαίσιο το οποίο προδικάζει μία λάθος κατεύθυνση για το Κυπριακό. Η Κύπρος όπως είπαμε το θέμα είναι εισβολής και κατοχής και θα έπρεπε ιδίως μετά την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση να αναθεωρήσει και την απόρριψη του σχεδίου Αννάν, να γίνει μία νέα στρατηγική όχι να γίνει πάλι επανεγκλωβισμός στις διακοινοτικές συνομιλίες.
«Εμείς πρέπει να κάνουμε ότι θέλει η τουρκική πλευρά; Η τουρκική πλευρά θέλει 2 κράτη, το θέμα είναι ότι το να κάνουμε εμείς θυσία επί της ουσίας με παραχωρήσεις επί της ουσίας για να παίρνουμε διαδικαστικά υποτιθέμενα κέρδη και να αρχίζουμε συνομιλίες πάνω σε λάθος βάση δεν νομίζω ότι έχει κανένα κέρδος η ελληνική πλευρά. Βλέπετε παράδειγμα μετά την πενταμερή, ποια ήταν τα αποτελέσματα, να κάνουμε κοινά έργα ενεργειακά στην νεκρή ζώνη, δηλαδή η νεκρή ζώνη είναι θέμα συνεταιρισμού των δύο; Έχουν δικαιώματα οι Τούρκοι και στη νεκρή ζώνη και αύριο θα μας πούνε μισό μισό και αντί να δώσουν έδαφος θα πάρουν κι άλλο; Ζητούσαν πριν αρχίσουν οι συνομιλίες να ανοίξουν κι άλλα ανοίγματα στην πράσινη γραμμή που τους ευνοούν. Πήγαμε και τα συμφωνήσαμε στην πενταμερή, αλλά όταν ανοίξουμε πολλά ανοίγματα στην πράσινη γραμμή χωρίς να σημειωθεί πρόοδος στο πρόβλημα, προωθούμε μια λύση ντε φάκτο με βάση τα τετελεσμένα γεγονότα. Το γεγονός ότι η Κύπρος συνεχίζει να είναι κατεχόμενη και μέσα από τη διαδικασία αυτή παρουσιάζεται ως η επικράτεια των τουρκοκυπρίων, το τουρκικό μέρος το οποίο κατά ένα τρόπο θα επανενωθεί σε εισαγωγικά, αντί για απελευθέρωση λένε επανένωση, ξέρετε ποιος έριξε το σύνθημα αυτό; Η Θάτσερ όταν είχε έρθει στην Κύπρο είπε επανένωση! Η επανένωση σημαίνει ενώνω δύο μέρη, αλλά είναι αυτό πραγματική απελευθέρωση; Είναι πραγματική άσκηση των δικαιωμάτων όλου του πληθυσμού; Δηλαδή ο Έλληνας θα μπορεί να πάει να κατοικήσει στην Κερύνεια; Θα μπορεί να πάει σπίτι του; Θα μπορεί να γίνει κάποια αλλαγή ή θα γίνει κάποια σημαντική επιστροφή εδαφών; Τίποτα δε θα γίνει».
«Οπότε εγώ δεν είμαι αισιόδοξος και δεν συμφωνώ με την διαδικασία των πενταμερών αλλά αντί να υπάρχει αδράνεια θα έπρεπε να υπάρξει επιστροφή στην καταγγελία της τουρκικής κατοχής ούτως ώστε το θέμα διεθνώς να μεγεθύνεται και να καταγγέλλεται η Άγκυρα για την κατοχική της πολιτική, όχι να την ξεπλένουμε και να παρουσιάζεται ότι είναι μία χώρα η οποία θέλει να συμβάλλει δήθεν στη λύση του Κυπριακού γιατί το πρόβλημα είναι μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Δεν είναι μεταξύ των δύο κοινοτήτων το πρόβλημα».
«Στην Ελλάδα τώρα για τα ενεργειακά νότια της Κρήτης, είναι πάρα πολύ θετική εξέλιξη ότι δύο κολοσσοί αμερικανικοί έχουνε δείξε ενδιαφέρον για γεωτρήσεις νότια της Κρήτης και υπενθυμίζω ότι πριν από αυτό είχε γίνει μία σημαντική εξέλιξη στη Λιβύη με παρέμβαση αμερικανική και αν θέλετε είναι άτυπες ενδείξεις για τη νέα αμερικανική πολιτική στο θέμα αυτό. Βλέπουμε ότι εξαναγκάστηκε η Λιβύη να αναγνωρίσει μέση γραμμή και όταν έκανε τις εξαγγελίες της δεν αναφέρθηκε στο τουρκολιβυκό μνημόνιο αλλά στη μέση γραμμή, τη γραμμή που είχε που είχε χαραχθεί από την ελληνική αγγελία το 2011 και το 2014 με τον κ. Μανιάτη τότε που ήταν υπουργός και αυτό είναι πάρα πολύ θετικό γιατί είναι ένα πλήγμα, δεν καταργεί αλλά είναι ένα πλήγμα, ντε φάκτο στο τουρκολιβυκό μνημόνιο και είναι ένα σήμα ότι αλλάζει η κατάσταση στη Λιβύη, ενισχύεται η αμερικανική επιρροή πάνω στην λιβυκή πολιτική».
«Αυτά είναι μία θετική εξέλιξη, και ευτυχώς έρχονται τα γεγονότα αυτά να διαψεύσουν αυτές τις παλαιότερες πολιτικές που είχε δυστυχώς υποστηρίξει η Ελλάδα, φτάσαμε μέχρι τον ΟΗΕ να υποστηρίξουμε σε επίπεδο πρωθυπουργού να λέμε ότι εμείς δεν θα ασχοληθούμε με τους ορυκτούς υδρογονάνθρακες γιατί είμαστε με την πράσινη ενέργεια κτλ. και τα θεωρούσαμε αυτά παρωχημένα, γιατί είχαμε απεμπολήσει ουσιαστικά την εκμετάλλευση των ελληνικών υδρογονανθράκων. Αν είχαμε εγκαίρως ασχοληθεί με τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες θα είχαμε και λιγότερα διπλωματικά προβλήματα με την Τουρκία και ταυτόχρονα θα είχαμε ένα έσοδο πολύ σημαντικό για την ελληνική οικονομία αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ, τώρα έχει αναστραφεί η τουλάχιστον διαδηλώνεται μία αναστροφή της επίσημης κυβερνητικής πολιτικής, ελπίζω να γίνει πράξη και το βλέπω ως μια πολύ θετική εξέλιξη. Το γεγονός ότι δύο κολοσσοί αμερικανικοί παίρνουν θέση και ξέρουμε ποια είναι η σχέση των κολοσσών αυτών με την αμερικανική κυβέρνηση, εντάξει δεν είναι απευθείας κατευθυνόμενοι από την αμερικανική κυβέρνηση αλλά οπωσδήποτε ενεργούν με την αντίληψη ότι αυτό δεν είναι αντίθετο με την αμερικανική πολιτική».
«Ελπίζω η τελευταία επίσκεψη το πρωθυπουργού στο Ισραήλ να έχει κάποια σχέση και με τα ενεργειακά τόσο σε ότι αφορά το καλώδιο, που φτάσαμε στο σημείο να συζητάμε και να έχει το θράσος η Τουρκία να έρχεται πρώτα στην Κάσο και μετά νότια της Κρήτης και να λέει εγώ έχω δικαιώματα και μπορώ να παρεμποδίσω την πόντιση του καλωδίου. Αυτά είναι ανεπίτρεπτα πράγματα γιατί σε όλες τις χώρες υπάρχει η υφαλοκρηπίδα, η οποία δεν χρειάζεται να ανακηρυχθεί και χωρίς να την ανακηρύξεις υπάρχει αφ εαυτής».
