Πολλές περιοχές στην χώρα μας κινδυνεύουν είτε με αλλαγή τύπου καλλιεργειών, λιγότερο προσοδοφόρων προφανώς ή σε πλήρη εγκατάλειψη της λόγω της λειψυδρίας προειδοποιεί ο πρόεδρος του ΓΕΩΤΕΕ ΑΜ Ζαφείρης Μυστακίδης. Ο ίδιος αναλύει το φαινόμενο της ανομβρίας και των επιπτώσεων του στα φυτά και την παραγωγή αλλά προοδευτικά και στις τιμές των προϊόντων και την ποιότητα τους.
«Αυτή η παρατεταμένη ανομβρία είναι ένα πρόβλημα πραγματικό τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα φέτος είναι μεγεθυμένο και δεν είναι κάτι δηλαδή που είναι από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αλλά ένα πραγματικό πρόβλημα, το νερό είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι των φυσιολογικών λειτουργιών του ανθρώπου, των ζώων, των φυτών, όλου του έμβιου κόσμου, φυσικά σε κάθε στάδιο των φυτών είναι απαραίτητο, ιδιαίτερα όμως αυτή την περίοδο που είμαστε στην περίοδο της ωρίμανσης για τις περισσότερες καλλιέργειες είτε δέντρα, είτε λαχανικά, είτε μεγάλες καλλιέργειες όπως σιτηρά, καλαμπόκια κτλ, οι ανάγκες σε νερό είναι ιδιαίτερα αυξημένες. Είναι αυξημένες γιατί φανταστείτε περισσότερο από το 95% του οργανισμού των φυτών και των δέντρων είναι νερό και αυτή την περίοδο της ωρίμανσης και της συγκομιδής προσπαθούν να επιβιώσουν τα ίδια τα φυτά αλλά και να θρέψουν τους καρπούς προκειμένου εμείς να τους συγκομίσουμε».
«Η προτεραιότητα δίνεται πάντα στο ίδιο το φυτό και ιδιαίτερα στα δέντρα και που είναι ένα φυτό που θα υπάρξει και την επόμενη χρόνια, θα πρέπει να φτιάξει παραγωγικούς οφθαλμούς για την επόμενη χρονιά, να επιβιώσει, και παράλληλα να θρέψει και τους καρπούς και να είναι αρκετά και σε ποσότητα αλλά και η ποιότητα τους και η διατροφική της αξία να είναι υψηλή. Πραγματικά όλες οι καλλιέργειες -δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια- είναι απαιτητικές σε νερό, κάποιες είναι ιδιαίτερα υδροβόρες ας πούμε όπως είναι το βαμβάκι που δεν έχουμε εμείς εδώ πέρα, όμως τα φρούτα κυρίως και τα λαχανικά είναι περισσότερο απαιτητικά σε νερό, οι ανάγκες τους σε νερό είναι μεγαλύτερες γιατί και οι καρποί τους είναι μεγαλύτεροι που το μεγαλύτερο ποσοστό τους φυσικά είναι νερό.
«Χωρίς το νερό που είναι πηγή ζωής δεν μπορεί να υπάρξουν καλλιέργειες, να υπάρξουν καρποί άρα λοιπόν τίθεται ένα μεγάλο στοίχημα όχι μόνο για φέτος, αλλά και για τα επόμενα χρόνια όσον αφορά την διατροφική επάρκεια που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε. Μην ξεχνάμε πριν 2 χρόνια η διατροφική επάρκεια ήταν θέμα συζήτησης με τον πόλεμο στην Ουκρανία και με τα σιτηρά, ακόμη και ο απλός καταναλωτής είχε ακούσει κάθε μέρα για την διατροφική επάρκεια. Δεν είχαμε αντιληφθεί ότι μπορεί ένας πόλεμος για παράδειγμα ή οι κλιματολογικές συνθήκες, όπως εδώ η λειψυδρία ότι μπορεί να επηρεάσει αυτό που θα φτάσει στο πιάτο μας».
«Μπορεί να το επηρεάσει όσον αφορά την επάρκεια καταρχήν και τη διαθεσιμότητα, το πόσο θα το πληρώσει και τρίτο το πόσο θρεπτικό θα είναι αυτό που θα φάει. Τώρα όσον αφορά τις δικές μας καλλιέργειες, μιλάμε για καλλιέργειες ιδιαίτερα απαιτητικές σε νερό όπως το ακτινίδιο στο Νέστο, το επιτραπέζιο σταφύλι στο δυτικό κυρίως κομμάτι του νομού Καβάλας και η επιτραπέζια ελιά, εξίσου απαιτητική σε νερό. Φυσικά δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τις καλλιέργειες του καλαμποκιού στα τενάγη και σε ένα μικρό κομμάτι πλέον στην πεδιάδα του Νέστου που είναι και αυτές ιδιαίτερα υδροβόρες και φανταστείτε ότι μετά από πολλές δεκαετίες στο Νέστο μιλάμε για έλλειψη νερού, εκεί που συζητούσαμε για πλημμυρικά φαινόμενα και πως θα αποστραγιστούν για να σπείρουν οι άνθρωποι, δεν μπορούσα να σπείρουν από τις πλημμύρες και τώρα περάσαμε στο άλλο άκρο».
«Εμείς σαν επιστημονική κοινότητα έχουμε προτείνει διάφορα πράγματα όσον αφορά τη διαχείριση του νερού, μπορεί να ετοιμαστεί η πολιτεία και οι τομείς της στο κομμάτι των υποδομών. Θα μου πείτε και αφού τα λέγατε τόσο καιρό τι έκανε η πολιτεία, η απάντηση είναι ότι δεν είμαστε και τόσο ικανοποιημένοι, καθώς βλέπουμε ότι τελικά οι παρεμβάσεις αυτές έχουν ένα αργό βηματισμό, λείπει το κομμάτι του οραματισμού για τα επόμενα χρόνια και του προγραμματισμού μεγάλων έργων, γιατί αυτά απαιτούν χρόνο να κατασκευαστούν, ακόμη και χθες να ξεκινούσαμε να τα κάνουνε πάλι δεν θα έλεγα ότι είμαστε ευχαριστημένοι γιατί το πρόβλημα που περιμένουμε και εμείς σαν επιστημονική κοινότητα όσον αφορά το κομμάτι της λειψυδρίας και της κλιματικής αλλαγής θα είναι εντονότερο τα επόμενα χρόνια και κάθε χρόνο θα ξεκινάμε και από ένα σκαλί πιο κάτω. Άρα λοιπόν πολλές περιοχές θα κινδυνεύουν να αλλάξουνε καλλιέργειες που αυτή τη στιγμή είναι προσοδοφόρες για την περιοχή μας και να πάνε σε υποδεέστερες καλλιέργειες με μικρότερο οικονομικό αποτύπωμα ή ακόμη σε ένα εφιαλτικό σενάριο να μη μπορούν να καλλιεργηθούν ορισμένες περιοχές πια».
«Πριν δυο μήνες λέγαμε για την ελιά ότι θα είναι μια πολύ καλή παραγωγική χρονιά, δυο μήνες μετά και λόγω της λειψυδρίας δεν ξέρουμε πόσο ποσοστό από αυτή την πολύ καλή παραγωγή που περιμέναμε και είδαμε να έχουν τα δέντρα θα φτάσει τελικά στα ελαιοτριβεία, θα είναι δηλαδή ικανή να παράγει λάδι ή να είναι βρώσιμη. Έχει αλλάξει η εκτίμηση μας και οι επιστήμονες συζητούν αν μέχρι τη συγκομιδή συνεχίσει η κατάσταση τι ποσοστό θα φτάσει προκειμένου να είναι εμπορεύσιμο και να μπορεί δηλαδή να πάει προς ελαιοποίηση ή προς βρώση».
