Τεκτονικές αλλαγές φέρνει η διάλυση ουσιαστικά του κράτους της Συρίας, αφού τζιχαντιστές, Κούρδοι, Τούρκοι, Ισραηλινοί και οι μεγάλες δυνάμεις ετοιμάζονται να μοιράσουν… τα ιμάτια του πάλαι ποτέ κραταιού καθεστώτος του Άσαντ. Ποιοι είναι οι μεγάλοι χαμένοι και ποιοι οι θριαμβευτές της υπόθεσης αυτής αναλύει ο διδάκτωρ Διεθνών Σχέσεων Γιώργος Φίλης, εξηγώντας πως συνδέεται η Συρία με την Ουκρανία, τι προσδοκά η Ρωσία, τι επιδιώκουν Τούρκοι και Αμερικανοί και πως παραμονεύει το Ισραήλ.
«Η επόμενη μέρα σίγουρα θα είναι πιο δύσκολη από την προηγούμενη και για τους ανθρώπους που μένουνε στην στο πρώην κράτος της Συρίας και φυσικά για όλη τη Μέση Ανατολή. Σε παλιότερες συζητήσεις μας είχαμε πει ότι το βασικό μέτωπο θα’ ναι η Μέση Ανατολή και δεν θα είναι η Ουκρανία όσο περίεργο και αν ακούγεται, επίσης πρέπει να δούμε τις εξελίξεις αυτές όχι τόσο ως τον δεύτερο γύρο του πολέμου στη Συρία έτσι όπως ξεκίνησε με αυτό που ονομάστηκε αραβική άνοιξη το 2011, αλλά κυρίως πρέπει να τις δούμε μέσα από το πλαίσιο του πολέμου του Ισραήλ και του Ιράν. Άρα αυτό που συμβαίνει είναι ότι έχουμε ένα επεισόδιο του πολέμου μεταξύ Ισραήλ Ιράν και για αυτό είναι ενδιάμεση κατάσταση πριν οδηγηθούμε στην τελική πίστα αν μπορεί να το πει κάποιος έτσι, της σύγκρουσης Τεχεράνης Ιερουσαλήμ»
«Στον Τζολάνι του ανάψανε το φως για να επέμβει και αυτό που συνέβη είναι πως ο βασικός χαμένος είναι ο Άσαντ, νομίζω ότι δε χωράει πλέον αμφιβολία έχασε τη χώρα του. Οι δεύτεροι χαμένοι μέσα στην Συρία είναι οι χριστιανοί, οι αλαουίτες και όσοι δεν έχουνε ακραία συναισθήματα σουνιτικό ισλάμ. Όλοι αυτοί θα εξαφανιστούν, θα προσπαθήσουν να τους εξαφανίσουνε οι τζιχαντιστές, διότι το ίδιο κάνανε στο Ιντλίμπ στα 10 χρόνια που ελέγχανε την περιοχή. Δεν έχει μείνει ρουθούνι χριστιανικό, αλαουτικό ή άλλο που δεν ασπάζεται το εξτρεμιστικό ισλάμ. Είναι περίπου 2.6 εκατομμύρια οι αλαουίτες, είναι πάνω από 1 εκατομμύριο χριστιανοί, αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες οι δρούζοι που είναι ειδική θρησκεία στα νότια, αυτοι θα ελέγχονται και θα βοηθούνται σίγουρα από το Ισραήλ.
«Ο δεύτερος χαμένος είναι η Ρωσία, η οποία ενσυνειδήτως έχασε διότι θεωρώ πλέον μετά από ότι έχει γίνει 15 μέρες τώρα ότι η Ρωσία στην ουσία αποφάσισε να μη χτυπήσει τους τζίχαντιστές την κρίσιμη στιγμή που συγκεντρώνονταν στο Ιντλίμπ για να ξεκινήσει την εισβολή γιατί είχαν πληροφορίες οι Ρώσοι επ΄αυτού, θα μπορούσαν να τους χτυπήσουνε με τα βλήματα μακρού πλήγματος που έχουν και 2.5 χρόνια βλέπουμε να διαλύουν ένα κράτος σαν την Ουκρανία, άρα το ότι δε ρίξανε σημαίνει ότι δε θέλανε, που σημαίνει ότι έχουνε κάνει κάποια συμφωνία όχι με τον Ερντογάν αλλά με τους Αμερικανούς. Θεωρώ ότι η συμφωνία αυτή λέει, ο Πούτιν λέει στον Τραμπ κοίτα και ξεκίνα και κάνε αυτό που θες στη Μέση Ανατολή με κέντρο βάρους και σημείο αναφοράς την πολιτική του Ισραήλ, γιατί αυτήν ακολουθούν οι Αμερικάνοι και ο Τραμπ και γω θα πάρω αυτό που θέλω στην Ουκρανία. Γιατί η προτεραιότητα των Ρώσων είναι στην Ουκρανία».
«Οι Ρώσοι πληρώσανε προκαταβολικά, αλλά θα δούμε αν θα πάρουν αυτό που θέλουν σε λίγους μήνες στην Ουκρανία, πάντως δώσανε προκαταβολή. Κρατάνε μία πισινή προς το παρόν, μένουν στις βάσεις τους στην Λατάκια και στην Ταρτούς, θα δούμε ποιο θα είναι το status των βάσεων αυτών βέβαια. Αν φύγουν από εκεί θα πάνε στη Λιβύη, στον Χαφτάρ. Το τζιχάντ τουρς που ενεργοποίησε ο Ερντογάν τώρα, αν καταφέρει και διώξει τους Ρώσους και πάνε στη Λιβύη, θα το ενεργοποιήσει και εκεί για να διωχθούν και από εκεί. Επιβεβαιώνεται αυτό που λέμε καιρό τώρα ότι μην κοιτάτε την Τουρκία που κοιτάει προς τη Ρωσία, η Τουρκία τελικά θα καταλήξει προς τη δύση για συγκεκριμένους γεωπολιτικούς λόγους. Έκανε τεράστια εκδούλευση ο Ερντογάν προς τους Αμερικανούς με αυτό που έγινε, κλείνοντας και το μάτι υπό όρους προς το Ισραήλ. Αρα λοιπόν ο δεύτερος κερδισμένος για την ώρα είναι το Ισραήλ όπου εδώ και μερικές μέρες τώρα χτυπάει και διαλύει κάθε υποδομή των συριακών ενόπλων δυνάμεων έτσι ώστε να μην πέσει τίποτα άξιο λόγου στους τζιχαντιστές και δημιουργεί ουδέτερη εν πάση περιπτώσει στα νότια του, δηλαδή έχει κινηθεί πέρα των υψωμάτων του Γκολάν μέσα στη Συρία.
«Ο ισραηλινός στρατός εκεί που βρίσκεται τώρα είναι περίπου 40 με 50 km από τη Δαμασκό, διότι η Δαμασκός είναι πολύ νότια, κοντά στα σύνορα με το Ισραήλ, οπότε κάθε κίνηση των Ισραηλινών μέσα στο συριακό έδαφος φέρνει πάρα πολύ κοντά τις ισραηλινές ενοπλες δυνάμεις στην Δαμασκό. Δε λέω ότι πρόκειται να καταληφθεί η Δαμασκός από το Ισραήλ αλλά καταλαβαίνετε ότι βρίσκονται όλα εντός του βεληνεκούς των Ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων και όλοι οι τζιχαντιστές που θα προσπαθήσουν να κάνουν μια κυβέρνηση. Ο άλλος κερδισμένος είναι οι Κούρδοι, επι της ουσίας διαλύεται το κράτος της Συρίας και είναι πάρα πολύ δύσκολο από δω και πέρα να βρεθεί κάποια φόρμουλα όπου θα τους κάνει συνεταίρους σε ένα ενοποιημένο κράτος με τους τζιχαντιστές. Η πιθανότητα είναι πλέον να έχουμε ένα ανεξάρτητο κουρδικό κράτος».
