Δεν μπορούμε να αεροβατούμε ότι με το ήπιο κλίμα θα ικανοποιηθούν οι επιθυμίες μας που είναι να άρει η Τουρκία τις διεκδικήσεις της τονίζει ο πρώην Υφυπουργός Εξωτερικών Ιωάννης Βαληνάκης σε συνέντευξη του στον Alpha Radio. Ο κ. Βαληνάκης ως ένας εκ των ομιλητών της εκδήλωσης στο Πολεμικό Μουσείο, στάθηκε ιδιαίτερα στην εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη υπογραμμίζοντας ότι η πατριωτική πολιτική που ακολούθησε ο Κ. Καραμανλής σημαίνει ότι βάζεις πάνω από όλα το εθνικό συμφέρον και δεν βασίζεσαι αποκλειστικά και μόνο στο διεθνές δίκαιο. Άσκησε δε κριτική για το ότι η χώρα μας θεωρείται περίπου ως… δεδομένη για ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε. δίχως να λαμβάνει όμως τα ανάλογα ανταλλάγματα. Κριτική όμως άσκησε και για την ασκούμενη πολιτκκή της χώρας μας στο ζήτημα της Ουκρανίας και για το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν εξασφαλίζει να υπάρχουν αντίστοιχες πρόνοιες για βοήθεια με χρήματα, όπλα, τεχνολογία και σε περίπτωση που δεχθεί η ίδια επίθεση ή οποιοδήποτε άλλο κράτος μέλος της Ε.Ε.
«Συμμετείχα στην παρουσίαση του βιβλίου του Μ. Κοττάκη το έργο του οποίου αναφέρεται στην πατριωτική εξωτερική πολιτική που ακολούθησε ο Κώστας Καραμανλής και είχα προσωπικά την τιμή ως υφυπουργός Εξωτερικών σε όλη την διάρκεια της των κυβερνήσεων Καραμανλή να υπηρετήσω τα εθνικά μας θέματα και την εξωτερική και ευρωπαϊκή πολιτική της χώρας. Εξήγησα λοιπόν ότι η πατριωτική πολιτική που ακολούθησε ο Κ. Καραμανλής και έτσι θα έπρεπε νομίζω διαχρονικά να την εννοούμε, σημαίνει ότι βάζεις πάνω από όλα το εθνικό συμφέρον. Το λέω αυτό γιατί ακούμε πολλές φορές μερικές διατυπώσεις που δε παραπέμπουν σε αυτό το ζητούμενο, δηλαδή που βάζουν το διεθνές δίκαιο ως πρωταρχικό και μοναδικό στόχο της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής ενώ το διεθνές δίκαιο είναι ένα από τα εργαλεία τα οποία καλείται η χώρα μας να χρησιμοποιήσει. Βεβαίως έχουμε πάντα υπόψη μας τι λέει το διεθνές δίκαιο αλλά από την άλλη πηγαίνουμε σε ένα κόσμο πάρα πολύ επικίνδυνο, έχουμε ήδη μπει σε αυτή τη ζώνη των αναταράξεων όπου βλέπουμε τον αναθεωρητισμό των συνόρων, ότι αντίθετα από ό,τι είχε προβλέψει η κυβέρνηση ζει και βασιλεύει, άρα δε πηγαίνεις με τον σταυρό στο χέρι, δε περιμένεις από το διεθνές δίκαιο σαν τον Άη Βασίλη να έρθει από την καμινάδα να στα προσφέρει όλα, πρέπει να ιδρώσεις, πρέπει να μάχεσαι, να έχεις σχέδιο, να παίρνεις πρωτοβουλίες, να αντιλαμβάνεσαι σωστά τις διεθνής εξελίξεις και να αρπάζεσαι από κάθε ευκαιρία που γεννάται διεθνώς και περιφερειακά στη γύρω ζώνη μας που όπως ξέρουμε έχουμε μία σειρά από προβλήματα».
«Άρα πρώτα-πρώτα έχουμε αυτός ως προμετωπίδα και επίσης πολύ σημαντικό είναι ότι έχουμε ένα δυτικό προσανατολισμό αλλά δεν έχουμε την ρομαντική αφέλεια να πιστεύουμε ότι αυτομάτως κάθε τι που είναι καλό για την Ευρώπη και για το ΝΑΤΟ είναι και για τη χώρα μας, το κρίνουμε, έχουμε μυαλό, το βάζουμε κάτω και λέμε μας συμφέρει ή δεν μας συμφέρει; Μας βοηθάει ή δεν μας βοηθάει στις δικές μας επιδιώξεις; Δεν θεωρούμαστε και δεδομένοι, δεν προσφέρεις τα πάντα χωρίς να πάρεις κάτι, λέμε ότι έχουμε στρατηγική για τους αμερικανούς; Πολύ ωραία, ας το μεταφράσουμε σε κάτι συγκεκριμένο, σε κάτι απτό, είτε αυτό λέγεται Αλεξανδρούπολη, είτε λέγεται Σουδα και γενικά ο ελληνικός χώρος. Διότι την πλήρη στήριξη των αμερικανικών σχεδιασμών εγώ την δέχομαι υπό έναν όρο, ότι θα έχουμε και μία απόλυτη στήριξη από τις ΗΠΑ, δεν χρειάζομαι να μας το πουν επισήμως, ας μας το δώσουνε και διακριτικά ή με απόρρητες επιστολές απέναντι σε ένα ενδεχόμενο να βρεθούμε σε μία κατάσταση δύσκολη με την γειτονική χώρα, έτσι το αντιλαμβάνομαι. Βεβαίως να εξυπηρετήσουμε κάποιον αν και εκείνος με τη σειρά του στα δύσκολα τις χώρας μας βοηθήσει».
«Πέραν της αξιοποίησης που πρέπει να κάνουμε και δεν την κάνουμε κάθε ίντσας τη συμμετοχής μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ, πρέπει να τη μεταφράζουμε σε ευκαιρίες για την χώρα. Για παράδειγμα από πού θα μπορέσει κάποιος να πιέσει την Τουρκία ώστε να άρει τις διεκδικήσεις της απέναντι στην Ελλάδα; Ακούω πάρα πολύ κόσμο και μιλάει έτσι με ένα τρόπο μεταφυσικό, ακόμα και στην κυβέρνηση ότι κάποια στιγμή η Τουρκία θα συνέλθει, θα χτυπήσει το κεφάλι στον τοίχο και θα πει πω πω τι κάνω τόσα χρόνια με την Ελλάδα, λάθος μου μεγάλο, αλλάζω πολιτική! Δεν συμβαίνουν αυτά στον πραγματικό κόσμο! Για να αλλάξει πολιτική, για να άρει κάποιες από τις διεκδικήσεις της κάτι θα πρέπει να πάρει και βεβαίως δεν πρέπει να το πάρει από μας, ας το πάρει από την Ευρώπη, όπως πήρε για το μεταναστευτικό κάποια χρήματα από την Ευρώπη, ας το πάρει από την τελωνειακή ένωση που θέλουν να της δώσουν δωρεάν και άρα χωρίς ανταλλάγματα από την μεριά της, ας το πάρει από το ΝΑΤΟ ή τις ΗΠΑ με όρους που θα εξασφαλίζουν τα δικά μας συμφέροντα. Αυτό δεν το βλέπω να γίνεται, υπάρχει μία παθητική στάση όπου περιμένουμε ότι αυτομάτως αυτά που εμείς έχουμε ως επιθυμίες δηλαδή ότι η Τουρκία θα άρει τις διεκδικήσεις της θα συμβούν κιόλας. Δεν γίνονται αυτά στον πραγματικό κόσμο».
«Ο υπουργός Εξωτερικών είναι ένας άριστος συνταγματολόγος, νομίζει όμως φαίνεται ότι στον διεθνή χώρο επικρατεί το συνταγματικό δίκαιο. Δεν είναι καθόλου έτσι, επικρατεί αναρχία, αταξία και μάλιστα αυτή που κάπως μετριαζόταν από το διεθνές δίκαιο μέχρι σήμερα ολοένα και περισσότερο βάλλεται από αναθεωρητικές τάσεις. Άρα έχουμε πρόβλημα, πρέπει να το δούμε το πρόβλημα και να μην αεροβατούμε ότι με το ήπιο κλίμα αυτό μας εξασφαλίζει. Το ήπιο κλίμα είναι ένα μεσοδιάστημα μέχρι ο Ερντογάν να πάρει αυτά που θέλει, δηλαδή τεχνολογία, όπλα, χρήματα, αναγνώριση από τη δύση και θα επιπέσει πάνω μας και πάνω στην Κύπρο στην συνέχεια όταν θα αισθανθεί ότι είναι έτοιμος».
«Σε σχέση με την υπογραφή συνυποσχετικού για τη Χάγη, θέλει προσοχή ιδιαίτερη, το έχω θίξει και εγώ και ο κ. Καραμανλής πολλές φορές, νομίζουμε ότι με ένα συνυποσχετικό θα λυθούν τα πρόβλημα. Είναι λάθος, το συνεπώς σχετικό μπορεί να είναι πολλών μορφών, μπορεί να είναι ένα πολύ στενό συνυποσχετικό που λέει ότι θα λύσεις παραδείγματος χάρη αγαπητό μου διεθνές δικαστήριο το θέμα της οριοθέτησης της ΑΟΖ με βάση τους κανόνες του διεθνούς δικαίου, απολύτως σύμφωνα με τη σύμβαση και το δίκιο του θάλασσας που περιλαμβάνει τα 12 μίλια, που περιλαμβάνει τα δικαιώματα κάθε νησιού απολύτως αλλά μέσα σε ένα στενό πολύ συγκεκριμένο που δεν το αφήνει πολλά περιθώρια. Υπάρχει και ένα πάρα πολύ ευρύ που είναι ακριβώς αυτό που επιδιώκει η Τουρκία με τον όρο όλα στη Χάγη, δηλαδή πράγματα αδιανόητα για τον κάθε πατριώτη πολίτη που στο παρελθόν όμως έγιναν αποδεκτά. Γιατί μου λένε μερικοί μα αυτό καμία ελληνική κυβέρνηση δεν θα το κάνει, δεν είναι έτσι, ο Κ. Σημίτης με τη συμφωνία του Ελσίνκι και το 1999 έδινε τη δυνατότητα, μάλιστα με πίεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Τουρκία, να σύρει η Τουρκία στο διεθνές δικαστήριο για το θέμα των νησιών, για το θέμα της αποστρατικοποίησης και των αμυντικών μέτρων που παίρνουμε στα νησιά μας δηλαδή αδιανόητα πράγματα και όμως ότι με αυτή την πολύ διαφημισμένη συμφωνία του Ελσίνκι που την θεωρούν και πρότυπο και ότι πρέπει να την ακολουθήσουμε και σήμερα, και κατηγορούν τη ΝΔ του Κ. Καραμανλή ότι την ακυρώσαμε. Μα αυτή έδινε την δυνατότητα στην Τουρκία να μας πάει στο διεθνές δικαστήριο και να αποφασίσουν οι διεθνείς δικαστές αν η Ψέριμος, το Αγαθονήσι ή το Φαρμακονήσι είναι ελληνικά νησιά ή όχι!».
«Η μεγάλη εθνική προτεραιότητα νομίζω όλοι θα το καταλάβουμε είναι σε κάθε νησί – νησάκι ή βραχονησίδα που υπήρχε κάτοικος και υπάρχουν πολλά τέτοια στο Αιγαίο, όπου υπάρχουν ακόμα τα απομεινάρια των σπιτιών τους, να επιστρέψει ο παλιός κάτοικος ο οποίος έφυγε στη δεκαετία του 70 κυρίως ή του 60, λόγω των δυσκολιών διαβίωσης σε ένα τέτοιο τόπο. Από την άλλη μεριά αυτοί οι άνθρωποι στην ουσία σηκώνουν την ελληνική κυριαρχία, την ελληνική σημαία κάθε μέρα εκεί και αφετέρου, το διεθνές δίκαιο λέει ότι κάθε νησάκι το οποίο έχει αυτόνομη οικονομική ζωή, άρα υπάρχει οικονομική δραστηριότητα από μελισσοκομεία, ψάρεμα, μέχρι οτιδήποτε, τότε αυτό το νησάκι έχει και δικαίωμα για μία πολύ μεγάλη θαλάσσια ζώνη με ΑΟΖ, άρα είναι πολύ σημαντικό εθνικά σε αυτά τα νησιά να υπάρχουν κάτοικοι, και εμείς ως κυβέρνηση Καραμανλή 2004-2009 βοηθήσαμε και κινητροδοτήσαμε αυτούς τους ανθρώπους να γυρίσουν πίσω τα εγγόνια τους κτλ, να επιστρέψουν στις εστίες τους και να αναβιώσουν αυτήν την παρουσία την ανθρώπινη που δίνει τόσα δικαιώματα και εξασφαλίζει την ελληνική κυριαρχία. Βλέπω τον τελευταίο καιρό ότι υπάρχει μία τάση να δώσουμε προτεραιότητα στους γλάρους και τα θαλασσοπούλια, δηλαδή να απομακρύνουμε την ανθρώπινη διαβίωση από τα νησιά αυτά διότι λέει με το βοσκό που είδαμε στην Σύρα, ένα μεγάλο νησί εφάμιλλου του Καστελορίζου σε μέγεθος, λέει ότι τα κατσίκια που πήγαινε ο ίδιος ο βοσκός στις 6 βραχονησίδες κάθε μέρα και τα φρόντιζε, άρα μία πράξη κυριαρχίας, μία πράξη στην ουσία που ισοδυναμεί με το σηκώνω την ελληνική σημαία στα νησιά αυτά, αυτό ακυρώνεται και του προσφέρουν κίνητρα για να φύγει από τα νησάκια αυτά προκειμένου να μην υπάρχει λέει υπερβόσκηση και έτσι δεν μπορούνε τα θαλασσοπούλια και η θαλάσσια ζωή να συνεχίσει. Αυτά είναι αδιανόητα, όπως και το θαλάσσιο πάρκο που προτάθηκε και το είδαμε στις εφημερίδες σε χάρτη μεταξύ Κυκλάδων και Δωδεκανήσου, θαλάσσιο πάρκο σημαίνει ότι πρώτα πρώτα δεν θα μπορούν να περνούν τα πλοία της ακτοπλοΐας, κανένα πλοίο! Μα εδώ είναι το η καρδιά του Αιγαίου, πως θα γίνει αυτό; Ούτε η αλιεία ούτε οι υδρογονάνθρακες επιτρέπονται και όλα αυτά για τα θαλασσοπούλια! Δεν ξέρω αν αυτό είναι πραγματικά μια εθνική πολιτική, κάποιοι πρέπει να απαντήσουν αν όλα αυτά από τη μία μεριά και τα θαλασσοπούλια από την άλλη είναι μία πατριωτική πολιτική και εξασφαλίζει την Ελλάδα απέναντι στα δύσκολα που έρχονται».
«Το αν είμαστε με τη σωστή ή όχι πλευρά της ιστορίας κρίνεται εκ των πραγμάτων, εκ του αποτελέσματος δηλαδή. Ανάλογα με το αποτέλεσμα θα είσαι με τον νικητή ή θα είσαι με τους χαμένους. Σε επίπεδο αρχών της διεθνούς κοινότητας βεβαίως είμαστε εναντίον κάθε εισβολής που χρησιμοποιεί μάλιστα στρατιωτικά μέσα, κάθε απόπειρας αναθεωρητισμού συνόρων και σε αυτό πράγματι η θέση μας είναι υπέρ της αμυνομενης Ουκρανίας. Από κει και πέρα όμως στηθηκε γύρω από τη βοήθεια της Ουκρανίας ένα ολόκληρο δυτικό σύστημα αποτροπής στην αρχή το οποίο δεν περπάτησε, στη συνέχεια ενίσχυσης της με όπλα, με χρήματα, με τεχνολογία, με τα πάντα, προσέξτε για ένα κράτος μη μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μη μέλος του ΝΑΤΟ. Η Ελλάδα λοιπόν δικαιούται εκεί να πει εγώ θέλω να στηθεί με αφορμή την Ουκρανία και θα είμαι διατεθειμένος να βοηθήσω αν μου πείτε ότι στήνεται και θα υπάρχει για πάντα ένα ανάλογο σύστημα υποστήριξης και των κρατών μελών κατά μείζονα λόγο που θα υποστούν επίθεση από οπουδήποτε και αν προέρχεται η απειλή, όχι μόνο από την Ρωσία ή την Κίνα αλλά να συμπεριλαμβάνει και την επίθεση της Τουρκίας απεναντι στην Κύπρο ή απέναντι στην Ελλάδα. Αυτό έπρεπε εμείς να ζητήσουμε και υπάρχουν κάποιες πρόνοιες μέσα στο ευρωπαϊκό σύστημα που εμείς κινούμαστε, επί μια σειρά ετών, διότι αυτές μπορούν να οδηγήσουν σε ένα τέτοιο σύστημα αποτρεπτικό αλλά και αμυντικό έτσι ώστε η χώρα μας όταν θα βρεθεί στη δύσκολη στιγμή να μην ψάχνει να βρει ποιος θα τη βοηθήσει αλλά αυτόματα να λειτουργεί αυτό για κάθε κράτος μέλος που υφίσταται μία εξωτερική επίθεση. Αυτό λοιπόν ήρθε από τον ουρανό η ευκαιρία με το θέμα της Ουκρανίας και αντί εμείς να τρέξουμε προς τα εκεί, πηγαίνουμε απλά μιμητικά, τι κάνει η Γαλλία και η Γερμανία να κάνουμε και εμείς. Εμείς δε μπορούμε να δίνουμε όπλα γιατί το πρόβλημα το έχουμε εδώ κοντά μας και αν δώσουμε τα ρωσικά π.χ. να τα ανταλλάξουμε με άλλα δυτικά και όχι να αδειάσουμε τις αποθήκες μας από τα όπλα αυτά. Αυτό είναι η έξυπνη πολιτική η οποία φοβάμαι δεν ακολουθείται τα τελευταία χρόνια και πραγματικά μένω πολλές φορές με το στόμα ανοιχτό όταν βλέπω ότι αυτά τα πράγματα που θα πρέπει να είναι αυτονόητα σε μία χώρα, που λέει βοηθάω ναι να βοηθήσω αλλά υπό όρους, να κερδίσω και εγώ».
